Επεισόδιο 50.327: Ο Στέφεν βλέπει την Παμ στο καφέ και της δίνει ένα μήνυμα. Να κρατήσει την Στέφανι μακριά από την οικογένεια του. Προειδοποιεί ότι είναι έτοιμος να κάνει κάτι δραστικό αν δεν συνεργαστούν....

Νταντανταντααααααααμμμμ!!!! 

Μη μου πείς ότι δεν νιώθεις ένα ρίγος αναμονής να σε διαπερνάει διαβάζοντας τον τίτλο του ποστ- ότι δεν ανυπομονείς τρελαμένα να διαβάσεις παρακάτω, εξαιτίας όχι μόνο της (αυτονόητης) συγγραφικής μου δεινότητας αλλά και της δαιδαλώδους ίντριγκας που υπονοεί η πλοκή του δράματος.

Ήρθε η στιγμή να παρουσιάσω μία τηλεοπτική σειρά-δεινόσαυρο, ένα λεβιάθαν του κόσμου της σαπουνόπερας, ένα πνευματικό έργο που οι απαρχές του εντοπίζονται στο μακρινό 1987 (1988 στην Ελλάδα), με την πορεία του να αψηφεί τις δεκαετείες και να συνεχίζει ακάθεκτα ως και σήμερα. Παρ'όλο που τα χρονικά όρια της σειράς δεν περιορίζονται στενόμυαλα στα 90ς, ήταν όμως η χρυσή δεκαετία ακμής και τα χρόνια στα οποία κάηκαν τα περισσότερα πουκάμισα από παραμέληση του σιδέρου καθώς οι νοικοκυρές της Ελλάδας αδημονούσαν να μάθουν αν ο κύριος Ριτς θα προτιμήσει την Κάρολαιν ή την Μπρούκ...

Το "Τόλμη και γοητεία" απότελεί ορόσημο του μεσημεριού μου καθ' όλη τη διάρκεια της παιδικής μου ηλικίας. Το έβλεπαν όλοι: η μαμά μου με Coke Light και τυρόπιτα την ώρα που γυρνούσε από τη δουλειά, όλες οι καθαρίστριες που πέρασαν ποτέ από το σπίτι μας προς το τέλος της φασίνας όπου έκαναν το σιδέρωμα για να μπορούν να παρακολουθούν ταυτόχρονα, ο παππούς μου όταν η γιαγιά μου ροχάλιζε πολύ δυνατά για να τον αφήσει να κοιμηθεί με απαραίτητα συνοδευτικά αξεσουάρ μπύρα, μυγοσκωτόστρα και το "Κουίζ".

 Το ίντρο της σειράς The Bold and the Beautiful  φέρνει συνειρμικά στη μνήμη tv lunch-αρακά κοκκινιστό και πατάτες (και ψωμί για να το σπρώξεις πανω στο κουτάλι-παιδικό μίσος αυτή η συνήθεια!), το φσσσστ φσσστ του νερού που πιτσιλίζεις στα ρούχα όταν σιδερώνεις, τη μυρωδιά της παρκετίνης στα ξύλινα έπιπλα και πατώματα, την εκνευριστική καταπίεση από τους ενήλικες που απαιτούσαν ησυχία, ενώ εμείς ήμασταν ακόμη σε υπερένταση από την υστερία του σχολικού λεοφωρείου (θάρρος ή αλήθεια και χειρονομίες στην πεντάδα)....ααααχχ!

Και ενώ το σήριαλ βρίσκεται στο background της συνείδησής μου για πάνω από μία 10ετία (η μαμά μου λέει ότι το παρακολουθούσε εξουθενωμένη όταν ήμουν ακόμη ένα πολύ δύσκολο και στριγγλιάρικο μωρό μερικών μηνών), χρειάστηκε να ανατρέξω στο Wikipedia για να καταλάβω το στόρυ- το μόνο που συγκράτησα από τα χιλιάδες επεισόδια ήταν ότι οι σεναριογράφοι εφαρμόζαν βασικους κανόνες συνδιαστικής (με επανάληψη : ) ζευγαρώνοντας όλους τους χαρακτήρες με τη σειρά, και όταν ξεμέναν από συδιασμούς ξεκινούσαν νέο γύρο. Είναι αξιοθαύμαστο ότι η σειρά συνεχίζεται μέχρι και σήμερα με βάση τη συνταγή αυτή και ότι έχει σπάσει ρεκόρ γκίνες τηλεθέασης σε όλο τον κόσμο!

Snapshots-διαμάντια, χωρίς λόγια:

Πόσο καλτ θα ήταν αυτές οι εικόνες σε γιγαντοαφίσσα!!