JUNIOR's TV, ακατάλληλο για ενηλίκους

Είμαι σίγουρη πως όσοι μεγάλωσαν στα 90s και ήταν κάτοικοι της Αθήνας (ή της ευρύτερης πριοχής της Αττικης που έπιανε το σήμα), το κανάλι JUNIOR's έχει σημαδέψει περισσότερο απο οποιοδήποτε άλλο την παιδική τους ηλικία. Δυστυχώς, ενώ μέχρι πρόσφατα νόμιζα ότι εκπεμπόταν σε όλη την Ελλάδα, έμαθα ότι τελικά το ζήσαμε μόνο οι Αθηναίοι. Παρ'όλα αυτά του αξίζει να του αφιερωθεί ένα post στις 90ίλες.

 

Το JUNIOR's TV ήταν το μοναδικό κανάλι που έδειχνε όλη μα όλη την ώρα κινούμενα σχέδια (με εξέρεση το 0-6 που έχει σαπιλες και το πρόσφατο nickelodeon) . Και όχι τα χαζά κινούμενα σχέδια του 0-6 αλλά πολύ σωστά και καινούρια cartoons. Γενικά στο JUNIORS TV είχαν παιχτεί τα περισσότερα cartoons που θυμόμαστε απο τα 90s. Θυμάμαι χαρακτηριστικά το super mario world

Επίσης έπαιζε μπολεκ και λολεκ, ρεσκιο,mumins, sailormoon, bravestar, voltron, thundercats και διάφορα άλλα χαρακτηριστικά 90s κινούμενα κατά καιρούς. Καθώς και αυτό το υπέρτατο cartoon: Μα ακούστε πόσο τελεια και κολλητική μουσική έχει!!!





Τέλος για όσους θυμούνται στο JUNIORS TV παιζόταν και το Batfink: Προσπάθεια απομίμησης ή χιουμοριστική κοροϊδία του Batman ? Ότι και να ήταν από τα δύο εγώ το προτιμούσα πολύ περισσότερα απο την νυχτερίδα της DC.





Αλλά το καλύτερο με το JUNIOR's TV ήταν ότι εκτός από τα πολύ καλά cartoon που έδειχνε, είχε κάθε μέρα σχεδόν και μια ταινία με κινούμενα σχέδια. Και το θέμα είναι ότι δεν είχε ταίνιες disney πχ που τις έβρισκες και σε βιντεοκασέτα αν ήθελες. Είχε ταινίες άκυρες αλλά γαμάτες. Όπως τον Τάρο τον γίο της δράκαινας (Είχα ρίξει το απίστευτο κλάμα όταν φώναζε "Μητέραααα! Ταροοοο", Το κινο τορι: το χρυσό πουλί, τον καρυοθραύστη, την λίμνη των κύκνων και φυσικά την Brave Little Toaster  με τα πράγματα που μιλούσαν (μεγάλη αδυναμία!).
Για να δούμε τι θυμάστε απο αυτά?

(ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ CARTOON: Εδω και πολλά χρονία προσπαθώ να θυμηθώ πιο ήταν μια απο αυτές τις ταινίες που έβαζε το Juniors tv η οποία ήταν με ένα τραινάκι και ένα τσίρκο κάτι τέτοιο. Δεν θυμάμαι πολλά. Όποιος θυμάται κάτι ας μου πεί please!!!!)

Τέλος να πως για το fun club που είχε το JUNIORS tv που φυσικά και ήμουν μέλος, με κάρτα και απόλα, και έκανε διάφορες εκδηλώσεις στην Πλάκα, στο σύνταγμα, στο Φάληρο, στον Άλιμο, που είχαν διάφορα παιχνίδια και δραστηριότητες. Μπορεί να είχαμε συναντηθεί εκεί κάποια φορά και να είχαμε παίξει μαζί σε κάποιο απο τα παιχνίδια.

Για όσους ενδιαφέρονται να σας πω κάτι που είδα πρόσφατα.

ΤΟ JUNIOR's TV ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΞΑΝΑΜΕΤΑΔΙΔΕΤΑΙ ΜΕΣΩ INTERNET!!!!

Λίνκ εδώ: http://www.juniorstv.gr/

φυσικά καμία σχέση με το τότε Junior's tv, αφού όπως γράφει και στην σελίδα:

το πρόγραμμα διαμορφώνεται σε 3 ώρες κάθε βράδυ 21:00-24:00, με cartoons και σε επανάληψη τις γνωστές εκπομπές ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ , DOMENICO κλπ, τις δε υπόλοιπες ώρες θα προβάλλονται ντοκιμαντέρ για την Ελλάδα σε 4 γλώσσες, τα γνωστά τοπία , μουσεία, αστεία video clips κλπ. 

 Αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Μπορεί να είναι η αρχή για την επιστροφή του αγαπημένου μας παιδικού καναλιού!!

 Coming Soon:  Οι 90ίλες ετοιμάζουν ένα PARTY πολύ τζάμι! More information in a few days. STAY TUNED!!! :)

Σε μια ώρα θα'χουν όλα τελειώσει, πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός

Ποιος δεν έχει τραγουδήσει αυτό το τραγούδι γυρνώντας από σχολική εκδρομή, μαζεμένη η παρέα στη γαλαρία του λεωφορείου φωνάζοντας : "Σε μια ώρα θα'χουν όλα τελειώσει, π'οσο γρήγορα περνάει ο καιρόοοος, ας πεθαίναμε αγκαλιά πριν τελειώσειιι ο τελευταίος χορόοοος".

Τραγούδι από το φαινόμενο ντουέτο της εποχής των 90's , Νίκος Καρβέλας και Άννα Βίσση. Τραγούδια δημιουργίες του ντουέτου αυτού είναι πλέον κλασσικές αξίες, τα αφιερώνουμε σε γκόμενους/ες που μας κάνουν τη ζωή δύσκολη (γκούχου) και τα βάζουμε στα true parties και τραγουδάμε βάζοντας το χέρι για μικρόφωνο (καταβάθως είμαστε και λίγο ψώνια αμ πως).
Το αστείο είναι ότι δεν ήμουν ποτέ Βισσικιά (ούτε και Βανδικιά) όπως μοιραζόμασταν σε αντίπαλα στρατόπεδα τα κοριτσάκια τότε (ενώ τα αγόρια μάλωναν για ομάδες...), αλλά ούτε ο Καρβέλας στη solo καριέρα του με τρέλανε (ο σκύλος μου είναι gay και για μένα μόνο κλαίει - στιχάρα όχι αστεία), όμως Καρβέλας-Βίσση κάνανε πολύ καλό ντουέτο κατά τη γνώμη μου και πολλά τραγούδια τα γουστάρω, άσε που έχουν και αυτό το υποβόσκον ροκ/μεταλ ή progressive feeling στην αρχή με την ηλεκτρική κιθάρα κλπ που δε σου φέρνει σκυλάδικο. Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα η Αντίστροφη Μέτρηση (αφιερωμένη εξαιρετικά ΚΑΛΗ ΜΟΥ)

Άλλα πολύ αγαπημένα (που θα μπούνε και στο 90's party ΜΟΥ Α ΧΑ ΧΑ evil laugh):



Αγαπημένο από το album Εμείς που βγάλανε μαζί ο Καρβέλας και η Βίσση το 1992 ήταν και το Μούρη βεβαίως βεβαίως αν και δεν κάνουν ντουετάκι εκεί.

Θυμάμαι το είχα σε κασέτα και ήθελα να το ακούω συνέχειαααα συνέχεια, οπότε το rewind είχε αρχίσει να λασκάρει λίγο στο κασετόφωνο και άντε rewind & play μέχρι να το πετύχεις τη στιγμή που θες και άντε δέκα ώρες να βρεις το στίχο που θες, τα'παιζε κ η κασέτα μετά από λίγο, έβγαινε όλη η ταινία από μέσα και μετά προσπαθούμε να την ξαναβάλουμε μέσα με κανά μολυβάκι ή με το δαχτυλάκι...γι'αυτό αυτό ειναι πολύ σωστό:
...αν και μάλλον τα παιδιά μας δε θα ξέρουν καν την κασέτα, αλλά aaaanyway.

Αυτά ήταν τα νέα ως αυτή την ώρα, τα υπόλοιπα στις ειδήσεις του Ant1 στις 20:30.
Η δημοσίευση έγινε στο σπίτι μου και μέγας χορηγός ήταν το... Teza (μια κατσαριδούλα, η μικρή Τερέζα):

Μια κάμπια, μα ποια κάμπια, μια κάμπια με κουμπιά

"Διάβασε και κανένα βιβλίο, παιδί μου, όλη μέρα παίζεις αυτά τα μπλιμπλίκια (μτφ. Gameboy, Playstation, ο,τιδήποτε με κουμπιά και οθονη)!" σου έλεγαν γηραιά μέλη της οικογενείας σου, δίνοντάς σου κάποιο τραγικό βιβλίο με υπόθεση-remix του  "Φεγγαράκι μου λαμπρό" : το θαρραλέο ελληνόπουλο την εποχή της Τουρκοκρατίας, διψά για μάθηση και παρά την αδίστακτη καταπίεση των κατακτητών, πηγαίνει στο κρυφό σχολειό του παπά-Ροδάνθιου και μαθαίνει γράμματα. Άσε που μετά το μάθημα, αρπάζει ένα τουφέκι που βρισκόταν τυχαία πεταμένο στη γωνιά και τρέχει έξω και υπερασπίζεται τη γη των προγόνων του από τους πανκάκιστους Τούρκους...

Οφείλουμε κατά κυριο λόγο το γεγονός ότι δεν καταλήξαμε με τη νοημοσύνη του εθνικιστή νεάντερταλ στον Ευγένιο Τριβιζά, εγκληματολόγου και συγγραφέα της "Τελευταίας Μαύρης Γάτας", της "Μαγισσας Φρικαντέλας", του "Τουνελόδρακου", της "Φρουτοπίας" και αμέτρητων άλλων βιβλίων για παιδιά που κυρίευσαν τη φαντασία μας με μαγικές χώρες, ξεκαρδιστικούς ήρωες με εκκεντρικά ονόματα, απίστευτες εφευρέσεις και πανέξυπνο χιούμορ που σπάνια βρίσκεις σε ενήλικες συγγραφείς!
Από πού να ξεκινήσει κανείς; Η βιβλιογραφία του Τριβιζά είναι ατελείωτη, αλλά για όσους ζήσαμε τα 90s ως παιδιά, θα μας μείνουν χαραγμένα

"Τα τρία μικρά λυκάκια", που πασχίζουν να χτίσουν το σπίτι τους αλλά κάθε φορά, ο Ρούνι-Ρούνι, το ύπουλο κακό γουρούνι το βανδαλίζει εως ότου χτίζουν ένα σπίτι από λουλούδια και του μαλακώνουν την καρδιά,

"Τα μαγικά μαξιλάρια", που μπορούν να έχουν μέσα τους τα πιο σκοτεινά και άραχνα υλικά ώστε να βλέπεις φρικτούς εφιάλτες, ή τα ομορφότερα πράγματα του κόσμου, για να έχεις υπέροχα όνειρα,

"Τα 88 ντολμαδάκια", όπου σε κάθε σελίδα αποφασίζεις εσύ πώς θα συνεχιστεί η περιπέτεια της Έμμας,

ότι  "Ποτέ μη γαργαλάς ένα γορίλα",

"Το παπάκι που δεν του αρέσανε τα ποδαράκια του", που παρά την πίεση γονιών και γνωστών αποφασίζει να αποδείξει ότι δεν χρειάζεται να είναι παντα κίτρινο το χρώμα των ποδιών των παπιών....

...εντάξει πιστεύω ότι θα το κουράσω αν συνεχίσω, παρ'όλο που δεν έχω αναφέρει ούτε τα μισά από τα βιβλία που αγάπησα και σίγουρα θα έχετε να προσθέσετε στη λίστα!

Ως φανατική Τριβιζική, έχω να παραθέσω και αυτό εδώ, σαν claim to fame:

Ω ναι! Εχω βγει σε φωτογραφία μαζι με τον Τριβιζά και την αδερφή μου και δημοσιευτεί κιόλας!! 

Ααααααγκρρρρρρρρρρ!

Μικρά με την αδερφή μου πρέπει να ήμασταν απ' τα πιο νευρωτικά και στρεσσαρισμένα παιδάκια, αν αναλογιστώ ότι τις περισσότερες ταινίες της Disney δεν τις έχουμε δει γιατί φοβόμασταν. Αφού θυμάμαι να φεύγω από την Γκουφοταινία αρρωστη από το άγχος για το τί θα συμβεί στον Γκούφυ και το Μαξ!
Προφανώς λοιπόν και δεν είχα δεί αυτή την υπέρτατη επική ταινιάρα, παρά το γεγονός ότι κάνω χρόνια παρέα με άτομο που έπασχε από σοβαρή ψύχωση με τους δεινοσαύρους στο δημοτικό (ανώνυμα θα αναφέρω μόνο ότι στα πλαίσια της αναπαράστασης της διατροφής των βροντοσαύρων, η κολλητή μου έτρωγε φύλλα στο προαύλιο του δημοτικού):

Χρειάστηκε να βρεθώ ενα σαββατοκύριακο με καταρρακτώδη βροχή κλεισμένη στο σπίτι σε μια ξένη χώρα, όπου ήξερα μονάχα άλλο ένα άτομο οπότε για να περάσουμε την ώρα ξεκινήσαμε μαραθώνιο ταινιών 90s-με διαλείμματα για τσιγάρα και τηγανητά αυγά όσο κατέβαινε η επόμενη ταινία-κι έτσι κατέληξα να δω ολόκληρη την τριλογία Jurassic Park (οκ, η 3η ταινία βγήκε το 2001, αλλά το όλο concept ανήκει καθαρά στη δεκαετία του '90) μέσα σε μία μέρα (την επόμενη είδαμε τον Τιτανικό)!

Το Jurassic Park ήταν απόλυτα πρωτοποριακό στην εποχή του στα ειδικά εφέ: ήταν η πρώτη φορά που εμφανίζονταν δεινόσαυροι στην οθόνη που σινεμά, αρκετά ρεαλιστικοί ώστε να πιστέψεις ότι σε είχαν άνετα για σνακ. Παρά την αρκετά τραβηγμένη υπόθεση (δεινόσαυροι πού προέρχονται από κοκτέιλ απ' το DNA βατράχου και το γενετικό υλικό που είχε διαφυλαχθεί στο αίμα πού είχαν πιεί προϊστορικά κουνούπια που είχαν εγκλωβιστεί  μέσα σε κεχριμπάρι), όταν σου σκάει ο τυρρανόσαυρος μουγκρίζοντας με ορέξεις για κυνηγητό, τινάζεσαι, όσο γενναίος άντρας κι αν το παίζεις!

Άσε που όλα πανε στραβά για το είδος homo sapiens: ξαφνικά το κουμπί για να σβησει ο φακός έγινε δυσευρετο, το πιστόλι μπλέκεται σε κάτι δίχτυα που κακώς είχαν βρεθεί εκεί γύρω, αυτό πάει να πει κοσμική γκαντεμιά! Βρισκεσαι κι εσύ στον καναπέ με το λαπτοπάκι και το αυγό σου και δεν μπορείς να φας μπουκιά από την αγωνία-εδώ τίθεται ένα καίριο ερώτημα, τί εστί ψυχαγωγία στη σημερινή εποχή; Τέλοσπάντων, η απάντηση στο γιατί διασκεδάζουμε να βλέπουμε ταινίες καταστροφής δεν είναι αντικείμενο του παρόντος ταπεινού blog, οπότε θα επιστρέψω στο θέμα.

Όσοι δεν ήταν τόσο φοβιτσιάρηδες μικροί και είχαν δει τις ταινίες όταν βγήκαν συμφωνούν ότι σημάδεψαν την παιδική τους ηλικία και πυροδότησαν μια δεινοσαυρο-μόδα που με τη σειρά της στόλισε πακέτα δημητριακών με αγριόφατσες βελοσιράπτορων, απότελεί υπαίτιο για το σκονισμένο πλαστικό στεγόσαυρο που ακόμη κρύβεται σε κούτες παιχνιδιών σε πατάρια, προκάλεσε ζήτηση για συλλογές αυτοκόλλητων με κάθε είδος δεινοσαύρου και γενικά γλοιώδους ερπετού... Όσο για τον Μπάρνευ, ένα θελω να πω: ένας δεινόσαυρος που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να είναι άγριος, όχι χνουδωτός και φούξια!

Τι εστί γυνή;

Το ποστ αυτό, έχει σκοπό να καλύψει ένα πολύ σημαντικό και αναπόσπαστο κομμάτι της παιδικής μας ηλικίας, ένα ανεξίτηλο χαρακτηριστικό της προ-περασμένης δεκαετίας (και όχι μόνο). Με μεγάλη χαρά, συγκίνηση και δάκρυα στα μάτια παρουσιάζω ένα ποστ....για τα Λευκώματα!

[νοσταλγικο-γιαγιαδίστικο mode: on]
Εκείνα τα χρόνια, που ήμασταν μικροί, όταν ακόμα το internet δεν υπήρχε ούτε σαν ιδέα και ο ιδρυτής του facebook μάλλον έβλεπε bravestar πίνοντας carnation, τότε που ακόμα τα παιδιά ήταν αθώα και μιλούσανε μόνο μέσω σταθερών τηλεφώνων, τότε λοιπόν η μόνη έννοια του nickname που ξέραμε ήταν τα ψευδώνυμα που χρησιμοποιούσαμε σε εκείνα τα μικρά βιβλιαράκι τα μικρά βιβλιαράκια.
[νοσταλγικο-γιαγιαδίστικο mode: off]

 Αν πήγες δημοτικό ή γυμνάσιο κάπου μέσα στα 90's τότε σίγουρα έχεις απαντήσει σε τουλάχιστον ένα λεύκωμα, με ερωτήσεις όπως "Τι μουσική ακούς;" ή σε μεγαλύτερες τάξεις πιο spicy όπως:"Τι εστί ανήρ;", "έχεις φιληθεί;".  Και σίγουρα έχεις γράψει (ή τουλάχιστον διαβάσει) μια από τις παρακάτω απαντήσεις:

• "Αγάπη είναι να χάνεσαι, αγάπη είναι να λιώνεις, αγάπη είναι να πονάς, δίχως να μετανιώνεις"
• "Ανήρ εστί ηλίθιο, ανήρ εστί βλάκας μα άμα το καλοσκεφτείς ανήρ εστί μαλάκας"
• "Αλήτης στο δρόμο, ιππότης στον κόσμο, σκληρή η ζωή του, γλυκό το φιλί του" (Αρρ!Ανατρίχιασα!)
• "Δεν είναι βάρκα κι όμως κουνιέται, δεν είναι μάντρα κι όμως πηδιέται, δεν είναι μοντέλο κι όμως ποζάρει αυτή είναι η γυνή και όποιος την γουστάρει"
• "Ραντεβού εστί: Ένα μούσι στον μπαμπά, ένα ψέμα στη μαμά και το βράδυ στην γωνία δυό σκιές γίνονται μια"

Όντας κοριτσάκι και μεγάλη φαν τον λευκωμάτων είχα πολλά στη σχολική μου καριέρα. Σχεδόν ένα σε κάθε τάξη. Το πρώτο μου λεύκωμα ήταν στην 2α δημοτικού εν έτη 1997-1998 και ΝΑΙ! το έχω ακόμα. Και ΝΑΙ! θα είστε οι πρώτοι που θα το μοιραστώ!! Προσοχή: Εάν κάποιος από τους αναγνώστες αναγνωρίσει τον γραφικό του χαρακτήρα ή τις απαντήσεις του, όπως επικοινωνήσει μαζί μου. Ψάχνω τους παλιούς μου συμμαθητές! :P
Το τετραδιάκι που είχα, ήταν από αυτά με τις σελίδες που μύριζαν και παραδόξως συνειδητοποιώ ότι μυρίζει ακόμα λίγο.
[γιαγιαδίστικο mode: on] Τι σκατά βάζουν σαυτά τα μαραφέτια τέλοσπάντων? [γιαγιαδίστικο mode: off]

Λοιπόν παραθέτω φωτογραφίες και σχολιάζω: KΛIK στην κάθε φωτογραφία για μεγένθυση!!!!!

1ον Ποιος θυμάται αυτά τα γυαλιστερά αυτοκόλλητα με τα νούμερα; πολύ της μοδός τότε.
2ον True 90ίλα: "Bactres Boys" !

Ο ρουβάς και ο Καλλίρης σκίιιζουν

 True 90's ερώτηση: Σου αρέσουν οι ΣΠΑΙΣ ΓΚΙΡΛΣ;; (ελληνιστί παρακαλώ!)

 Άλλο ένα 90's στοιχείο: Σφραγιδέεεες! Άπειρες σφραγίδες!

Έχω σβήσει επίθετο και τηλέφωνο της 90's φίλης. Εντάξει ας είμαστε τυπικοί, είναι προσωπικά στοιχεία αυτά :)

 Κλασσικό κουκουρικοειδές αυτοκόλλητο!!!











Αυτές τις φωτογραφίες λοιπόν προς το παρόν μοιράζομαι με μεγάλη συγκίνηση (όχι αλήθεια) και νοσταλγία με τους υπόλοιπους 90's αναγνώστες. Από τα υπόλοιπα λευκώματα που είχα, έχουν διασωθεί μόνο δύο. Το ένα δεν το έχω αυτή τη στιγμή μαζί μου, αλλά είχε την εξής πρωτοποριακή πατέντα: Είχε την ερώτηση "Ποίον αγαπάς?" Και από κάτω είχε κολλημένα δύο φακελάκια. Το ένα φακελάκι είχε μέσα άσπρες κάρτες. Έπαιρνες μια άσπρη κάρτα έγραφες ποιον αγαπάς και το έβαζες στο άλλο. Κι έτσι είχε περισσότερο σασπένς!!
[γιαγιαδίστικο mode: on] Τόοτε που αποκαλύπταμε ποιόν αγαπάμε απο τα λευκώματα και όχι απο pm στο facebook! [γιαγιαδίστικο mode: off]

PS: Ζητώ συγνώμη απο τα αγόρια για το άκρως κοριτσίστικο post. Το επόμενο θα είναι κάτι σχετικό με βία, ξύλο και ποδόσφαιρο.

Το ποστ ήταν μια προσφορά των χυμών αμίτα (τί πιο φυσικο;) :