Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

Απαράδεκτη Πρωτοχρονιά

Το τελευταίο post για το 2010 του blog μας είναι εξαιρετικά αφιερωμένο σε μια μεγάλη, διαχρονική και αγαπημένη 90ίλα. Καιρό τώρα σκεφτόμασταν να κάνουμε το συγκεκριμένο post , και πιστεύω πως του αξίζει ο τίτλος του Χριστουγεννιάτικου / Τελευταίου-μεγάλου-post-της χρονιάς.
Φιλοι και φίλες, αγόρια και κορίτσια, ας αποχαιρετίσουμε το 2010 παρέα με την σειρά που κατα 90% αποτελεί την απάντηση καθε ενήλικα στην ερώτηση "Ποιο είναι το καλύτερο σίριαλ που έχει παιχτεί ποτέ στην ελληνική τηλεόραση ?".
"ΟΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΙ" .


Κατα την ταπεινή προσωπική  90's γνώμη μου είναι η καλυτερότερη και γαμιστερότερη (συγνωμη για την εκφραση) σειρα όλων των εποχών! Και δεν ειναι τυχαίο που 20 χρόνια μετά γελάμε ακόμα με τα αστεία της και ψάχνουμε τα επεισόδια στο internet. 
Η σειρά είναι ενα καθαρό και αντιπροσωπευτικό δείγμα της 90's ελληνικης κουλτούρας καθως άρχισε το 1991 και τελείωσε την πρωτοχρονιά  του 1993 με το εορταστικό πρωτοχρονιάτικο επεισόδιο με τίτλο "Απαράδεκτη Πρωτοχρονια" . Και αυτός είναι και ένας απο τους  λόγους που διάλεξα την συγκεκριμένη χρονική περίοδο για να κάνω το post. (Ειναι απο τα λιγα σιριαλ που εκαναν εορταστικό μεγάλο επεισόδιο και παιχτηκε το βραδυ της πρωτοχρονιας).
Δεν ξέρω πως το πετυχαν να ταιριάζουν τόσο πολυ οι ηθοποιοί με τους ρόλους αλλά και μεταξύ τους, και να έχει τοσο πετυχημένες ατάκες, αλλά για μένα οι Απαραδεκτοι είναι μια ελληνική εκδοχή των Friends όσο υπερβολικό και να ακούγεται αυτο! Αν το σκεφτείτε πάντως έχουν πολλά κοινα !!5 πρωταγωνιστές και στα 2, μένουν σε 2 απέναντι διαμερίσματα . Ισως τα friends εμπνεύστηκαν απο τους απαράδεκτους! χαχα!
Δυστυχώς όταν πρωτοπροβαλόταν η σειρά ήμουν πολύ μικρή, αλλά ευτυχώς το mega ξαναπρόβαλε τα επισόδεια το 2004 και μετά τα απέκτησα και σε video στον υπολογιστή οπότε και τα έλιωσα! Πλέον τα επεισόδια υπάρχουν σχεδόν όλα στο internet και τα έδιναν και πολλές εφημερίδες/περιοδικά κατά καιρούς, οπότε δεν είναι πια τόσο δυσεύρετα.

Αγαπημένα επεισόδια (κατα την γνώμη μου και με δυσκολία βέβαια γιατι μ'αρεσουν παρα πολλα):

Ποιητική βραδιά . Για όσους δεν θυμούνται είναι το επεισόδιο που μια γνωστή του Σπύρου οργνώνει ποιητική βραδιά και αποφασίζει και η δήμητρα να ασχοληθεί με την ποιήση. Εχει την υπέρτατη σκηνή που είναι μαζεμένοι στην βραδιά ποίησης και ακολουθεί η αξέχαστη ατάκα: "Αλλά εγώ είμαι η Βάνα και θα μείνω!" "Κι εγώ είμαι ο Βλάσης και θα φύγω!!"  .Οσοι το έχουν δει ξερουν πολυ καλα τι λεω. Οι υπόλοιποι δείτε το οπωσδήποτε. : Μέρος 1 Μέρος 2 Μέρος 3
Σεξ, τσόντες και βιντεοκασέτες . aka: Η παπαρήγα η καλή. Επεισόδιο ΕΠΟΣ! και ένα trivia για το συγκεκριμένο επεισόδιο, για όσους δεν το θυμούνται: Στο βιντεο κλαμπ εμφανίζεται ο παπακαλιάτης στα πολύ νιάτα του (!) ως πωλητής του βίντεο κλαμπ σε μια απο τις πρωτες του τηλεοπτικές εμφανίσεις. Μέρος 1 Μέρος 2
Freak out: aka : Το επεισόδιο με την κατάληψη. Δήμητρα: "Τα χεις δει πως κυκλοφορούν? Κατι λοφία κάτι παραμάνες " χαχαχαχα Μέρος 1 Μέρος 2 Μέρος 3

Ο καραφλός δολοφόνος  Το επεισόδιο που παίζει ο κοντογιαννίδης και κάνει έναν τρελό που το έχει σκάσει και νομίζει ότι είναι ο θεός και η δημητρα με τον γιαννη νομίζουν ότι ειναι δολοφόνος. Πόσο γέλιο! Ο κοντογιαννίδης είναι όντως θεός στο επεισόδιο αυτό! Μέρος 1 Μέρος 2 Μέρος 3


Αγαπημένες Ατάκες/σκηνές

"Στη συρο στη συρο θα παω με τον σπύρο θα κάνω έναν γύρο θα φάω κι εναν γύρο" -Το ποίημα της Δήμητρας στο επεισόδιο με την βραδιά ποίησης.

"Τι έγινε ρε παιδιά? " - Κλασσική ατάκα σπύρου σε κάθε σχεδόν επεισόδιο

"φουυυυυυυ" -Δεν μπορουσα να το γράψω ακριβώς. Το επιφώνημα του βλάση όταν έβλεπε την ρανια στα πρώτα επεισόδια. Ακολουθούμενο σε καποια φαση απο ατακα του σπυρο "Αμαν ρε βλάση φου και φου απ'το πρωι"

Γιάννης: "πετα με στα μωσαϊκα και κακομεταχειρισου με!"

Η σκηνή που ακούγεται το ουρλιαχτό που έχει βάλει η δήμητρα να ακούγεται όταν ψήνεται το φαγητό. Και μετα ακούγεται και μπουμπουνιτο για τον θερμοσίφωνα. (Στο επεισόδιο η εξωση)

Η σκηνή στο freak out που η δημητρα το παιζει πανκισα και τελικα τα βρίσκει με τους αλλους στην κατάληψη και αράζει μαζί τους.  "Δεν τρεχει τιποτα. Τρεχει τιποτα?" χαχαχα

Δημητρα " Εγω δηλαδή δεν μπορω να βρω εναν άντρα σαν τον Ομάρ?"

Σπύρος στο βίντεοκλαμπ που ζητάει την "παπαρήγα την καλή". Επίσης στο τέλος του επεισοδίου που φωνάζει ο σπύρος "Σαρεσει δημητρα ? Σαρεσει ? Ειμαι κομουνισταρος εγω!"

Ράνια: "Σιγα βρε μαλακιστιρι! " Βάνα: "δεσποινις σας παρακαλω εχω τονισει οχι τετοιες εκφράσεις μπροστά μου"

Δημητρα: "Τι? Για να ρήξεις την φώφη μπήκες στο πολυτεχνείο? Οχι για να ρήξεις την χούντα?"
Σπύρος: "Ε. τα συνδείασα και την φώφη και την χούντα"
Δημητρα: "Και τελικα την έριξες την φώφη?"
Σπύρος: " όχι αλλα έρηξα την χούντα"

Επίσης "ο λαμόγιας" το όνομα του μπαρ που πάει ο βλάσης με την ρενια, ρισπεκτ!

Τέλος ο χαλακατεβάκης είναι ένας θεός απο μόνος του !! Και μόνο το όνομα δηλαδή...

Αγαπημένος χαρακτήρας:  Αυτό κι αν ειναι δύσκολο να αποφασίσω. Νομίζω πάντως ότι τωρα που ξαναβλέπω τα επεισόδια πιο πολύ γελάω με τον Γιάννη και τις ατάκες του. Πιστεύω πως ο Μπέζος παίζει καταπληκτικά τον ρόλο του γκέι !!


Και τέλος μερικά trivia για την σειρά:

-> Η ιδέα για το σίριαλ δημιουργήθηκε απο μια ραδιοφωνική εκπομπή  στην οποία η δήμητρα Παπαδοπούλου, έγραφε κείμενα για ένα ζευγάρι το οποίο είχε τα γνωρίσματα του ζευγαριού που έκαναν αργότερα στο σίριαλ, και τα κείμενα διάβαζε αυτή και ο σπύρος Παπαδόπουλος. Λόγω της μεγάλης επιτυχίας  της προτάθηκε να δημιουργήσει πρόσθετους χαρακτήρες και να γράψει παραπάνω ιστορίες, ώστε η σειρά να παιχτεί στην τηλεόραση.

-> Αρχικα η Δήμητρα Παπαδοπούλου πρότεινε την σειρά στον ANT1 ο οποίος όμως απέρριψε την σειρά λόγω "ακαταλληλότητας των σεναρίων".

->Η πολυκατοικία (φώτο) η οποία χρησιμοποιήθηκε για τα εξωτερικά πλάνα βρίσκεται όντως στον Λυκαβηττό, στη συμβολή των οδών Συνεσίου Κυρήνης και Κοσμά Μελωδού.

-> Όλοι οι ρόλοι (ακομα και οι guest των επεισοδίων) είχαν τα πραγματικά ονοματεπώνυμα των ηθοποιών.

->Τη μουσική επιμέλεια της σειράς είχε αναλάβει ο Νίκος Μουρατίδης.

->Το 2009, 16 χρόνια μετά το τέλος της σειράς, άνθρωποι του Mega προσέγγισαν ξανά τη Δήμητρα Παπαδοπούλου, ώστε να γράψει ένα επετειακό επεισόδιο, για τα 20 χρόνια του Mega. Αν και αρχικά οι πρωταγωνιστές της σειράς δέχτηκαν να επαναλάβουν τους ρόλους τους (και η Παπαδοπούλου να γράψει το σενάριο), η Δήμητρα Παπαδοπούλου ζήτησε από το Mega να προστεθεί, ψηφιακά, και ο Βλάσσης Μπονάτσος, μέσω ολογράμματος (wtf ???). Δυστυχώς, λόγω κόστους, η προσπάθεια απέτυχε και το επετειακό επεισόδιο (το οποίο θα συμπλήρωνε την 50άδα), έμεινε στα χαρτιά.

Όλα τα επεισόδια με περιγραφή του καθένα υπάρχουν εδώ
Και όλα τα επεισόδια για να τα δείτε εδώ.



 ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ 2011 !!

Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010

90s style (volume 3)

And tonight, on a very special blossom: 4 + 1 στυλιστικές αναμνήσεις για το παιδικό στυλλ στα 90s.
Μετά, λοιπόν, από τις θαρραλέες προσπάθειες των maladict και morgana le fey να μας υπενθυμίσουν τη μόδα του '90, ήρθε η δικιά μου σειρά να προσθέσω κάποια πραγματάκια που θεωρώ must αν είσαι παιδί των 90s. Έχουμε και λέμε:

1. Ξεκινάμε με παπούτσια. Εκτός από τα ellesse και τα πάνινα-χωρίς-κορδόνια της maladict, έχω να προσθέσω 3 ακόμα. ε βουαλά:
  • Πάνινα παπούτσια σε έντονα χρώματα (συνήθως και με κάποιο χαζό print) αυτή τη φορά με πολύχρωμα κορδόνια.
    Αποδεικτικά στοιχεία (βλ. κόκκινα βέλη): μουά σε κατάσταση έκπληξης.
  • Μποτάκι καστόρ FILA διαφόρων χρωμάτων. Δεν τα θυμάστε;;;
    Αποδεικτικά στοιχεία (βλ. κίτρινα βέλη): τα θυμάστε τώρα; // Επίσης, άλλο ένα παράδειγμα των μπουφάν που ανέφερε και η maladict (βλ. μπλε βέλη).
  • Σπορτέξ με φωτάκια, που άναβαν σε κάθε βήμα!
    Δυστυχώς δεν βρήκα φωτογραφία - αποδεικτικό στοιχείο, αλλά για όσους δε θυμούνταιβρήκα αυτό, θα βοηθήσει πολύ:


2. Συνεχίζουμε με ένδυση. Πρώτα η φούστα. Άλλες καρό, άλλες με λουλούδια και σχέδια και άλλες χωρίς πολλά πολλά. Αλλά πάντα πλισέ.
Αποδεικτικά στοιχεία (βλ. μαύρα βέλη): μάι σίστα σε φάση diva-μ'ενοχλεί-ο-ήλιος. // Επίσης με μαύρα βέλη, δεύτερο αποδεικτικό στοιχείο του 1,α. 3. Ακολουθούν οι φόρμες. Με έτοιμα μπαλώματα για να δείχνεις ακόμα πιο παλιάτσος απ'ότι μπορεί να είσαι.
Αποδεικτικά στοιχεία (βλ. μωβ βέλη): μουά & μάι σίστα σε φάση αγάπης. // Παρατήρηση: το "καπέλο" της μάι σίστα δεν είναι κάποιο αξεσουάρ των 90΄s.

4. Τζην σαλοπέτα για όλα τα γόυστα!
Αποδεικτικά στοιχεία: μουά σε groovy διάθεση (μαλλί άφρο - μεγάλο γυαλί).

5. Αξεσουάρ ρ ρ ρ ρ ρ ρ 90-κόριτσων.
  • Πλαστικά βραχιόλα σε όλα τα χρώματα (ακόμα τα φοράνε αυτά):

  • Πλαστικό τσόκερ (πόσο goth εποχή...) που βγαίνει και σε βραχιόλι:


Αυτά είχα να προσθέσω και γω απ'τις παιδικές μου αναμνήσεις. Θα φροντίσω να κάνουμε και κανένα post με τη μόδα των 90-αγοριών, οπότε θα με βοηθούσαν ιδέες και φωτογραφίες σας. Αν επομένως θέλετε να γίνετε γνωστοί και να κερδίσετε ένα ταξίδι για δύο άτομα σε προορισμό της αρεσκείας σας, καθώς επίσης και να κερδίσετε ένα αυτοκίνητο datsun, στείλτε μου τις αναμνήσεις σας και τα δικάς σας αποδεικτικά στοιχεία και ένας μεγάλος τυχερός θα κάνει το όνειρό του πραγματικότητα.

Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2010

Guest Post for ERNEST


Ένα guest κείμενο για μια 90ίλα που δυστυχώς δεν την θυμόμασταν αλλά ευτυχώς μας την θύμισε με το παρακάτω άρθρο ένας φίλος blogger.  Ευχαριστούμε τον lazy house cat για την ευγενική χορηγία του στις 90ίλες :)

ERNEST!


   Κάπου εκεί γύρω στις αρχές των 80ʼs, υπήρξε μία διαφημιστική εταιρία (η  Nashville advertising agency) που θέλησε να φτιάξει έναν χαρακτήρα  ο οποίος θα πρωταγωνιστούσε σε διάφορες τοπικές διαφημιστικές καμπάνιες. Έτσι δημιουργήθηκε ο Ernest, ο κλασικός καλούλης, βλαχοαμερικάνος γείτονας,  ο οποίος πάντα είχε ένα καλύτερο deal από εσένα. Τον Ernest εκλήθη να ενσαρκώσει ο άγνωστος μέχρι τότε ηθοποιός Jim Varney (ένας ταλαντούχος ηθοποιός αλλά και αποδεδειγμένα πανέξυπνος άνθρωπος καθώς είχε I.Q. πάνω του μέσου όρου) . Ακολούθησαν εκατοντάδες διαφημίσεις σε τοπικά κανάλια σε όλη την Αμερική. Ο Ernest διαφήμισε τα πάντα, από εργαλεία μέχρι παγωτά και αναψυκτικά. Πάντα όμως σε τοπικά δίκτυα και όχι σε μεγάλα κανάλια παρά τις προσφορές που δέχονταν η εταιρία του καθώς δεν ήθελαν να «κάψουν» τον χαρακτήρα. Ο τυπάκος λοιπόν με το τζιν μπουφάν και το καπελάκι του Baseball έγινε σιγά σιγά γνωστός σχεδόν σε όλη την Αμερική. Ο Jim Varney αγαπήθηκε και αυτός όσο ο χαρακτήρας που ενσάρκωνε καθώς και στην προσωπική του ζωή ήταν γλυκύτατος.

   Ύστερα από κάποια  χρόνια διαφημίσεων ήρθε και η κλασική πλέον πρόταση ο χαρακτήρας να περάσει στην μεγάλη οθόνη. Η εταιρία και ο Varney υποθέτω πως το σκέφτηκαν αυτό σαν το επόμενο βήμα που θα έπρεπε να πάρουν κι έτσι ξεκίνησαν να γυρίζονται οι μυθικές πλέον ταινίες του Ernest.  Η πρώτη γυρίστηκε το 1983 ενώ η τελευταία (από τις 12-13?) το 1998. Στις ταινίες ο αφελής και χαζούλης Έρνεστ έμπλεκε σε ένα σωρό περιπέτειες, οι τίτλοι συνήθως ήταν του τύπου: «Ο Έρνεστ πάει στρατό», «Ο Έρνεστ πάει φυλακή» κ.λ.π.  Η φήμη του ηθοποιού και του χαρακτήρα εκτινάχθηκαν από τότε και έτσι κυκλοφόρησαν και οι (collectorʼs item πλέον) κούκλες Έρνεστ που τραβάς μία κλωστή και ο Έρνεστ λέει την πασίγνωστη πλέον ατάκα του "KnowhutImean?".

  Φίλοι και αδερφοί ninetόπαιδα! Έτσι καταλήξαμε κι εμείς στα 90s να παρακολουθούμε τον Έρνεστ και τις περιπέτειες του κάθε Κυριακή μεσημέρι στο Μέγκα συνήθως νομίζω απέναντι από τον Chevy Chase και την θεόμουρλη οικογένεια του στον ΑΝΤ1.  Θυμάμαι τότε μου φαίνονταν πολύ χαζές οι ταινίες αυτές αλλά τώρα που τις ξαναβλέπω μπορώ να καταλάβω πόσο έξυπνα ήταν τελικά κάποια αστεία τους. Με έκπληξη αντιλαμβάνομαι πως πολλοί φίλοι μου  ninetόπαιδα τον έχουν ξεχάσει, ελπίζω πάντως να σας βοήθησα κάπως να βρείτε άλλη μια θαμμένη ανάμνηση των παιδικών σας χρόνων!

   Για το τέλος να πω πως ο Jim Varney δυστυχώς πέθανε το 2000 σε ηλικία  50 ετών από καρκίνο του πνεύμονα καθώς ήταν χρόνιος καπνιστής. Πλέον έχει γίνει θρύλος.

Υ.Γ. : Τραγική ειρωνεία, είχε κάνει ένα διαφημιστικό κατά του καπνίσματος.  
Υ.Γ. 2: Ο Varney έκανε και την φωνή του σκύλου-ελατήριο στα Toy story 1 και 2.

Ευχαριστώ πολύ τις  κοπέλες των 90ιλων που μου έδωσαν βήμα για να βάλω κι εγώ το λιθαράκι μου στις 90s αναμνήσεις του blog! :)








Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010

I've GOT to get me one of these!

Έχω ανάμεικτα συναισθήματα για το ποστ που πρόκειται να ακολουθήσει.
Από τη μία, έχω μεγαλώσει σε  μια geeky οικογενειακή ατμόσφαιρα, όπου το καθημερινό φώς του ηλίου αντανακλούσε πάνω σε οθόνες υπολογιστών και σε γυαλιά μυωπίας, μου διαβάζαν Douglas Adams και Isaac Asimov πριν πέσω για ύπνο, ήξερα το χαιρετισμό των Vulcan και τα ονόματα των πλανητών του ηλιακού συστήματος πριν μάθω την προπαίδεια και περιττό να πω ότι σνομπάρω αφάνταστα όσους από εσας αδυνατείτε να θυμηθείτε τη χρονολογική σειρά των Star Wars!

Λογικό θα ήταν λοιπόν να είμαι ενθουσιώδης για την ταινία στην οποία πρόκειται να αναφερθώ εδώ...
Από την άλλη, είναι πραγματικά η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ταινία που έχω δει! Πρόκειται για μια πολύ πονεμένη ιστορία, γιατί με έχουν βάλει να τη δω με το ζόρι πάνω από 12 φορές κι επίσης, τα αξιότιμα ελληνικά κανάλια επιμένουν να την δείχνουν συνέχεια.



Μιλάω για το Independence Day, ή αλλιώς Ημέρα Ανεξαρτησίας, ένα άθλιο φιλμ το οποίο συνοψίζεται ως εξής: 2 μέρες πριν την 4η Ιουλίου, καταφθάνουν τεράστιοι ιπτάμενοι δίσκοι (τι πρωτότυπο!) πάνω από κάθε μεγαλούπολη του πλανήτη/οι σιχαμεροί κακοί εξωγήινοι καταστρέφουν με λέιζερ το λευκό οίκο και απειλούν τον πλανήτη και το american way of life/αυτό το απαράδεκτο ενδεχόμενο εμποδίζεται από έναν εβραίο προγραμματιστή που χακάρει το σύστημα των εξωγήινων με έναν ιό και ένα μαύρο πιλότο αεροσκαφών/οι οποίοι τυγχάνουν να έχουν και οι 2 συζυγικά προβλήματα/τα οποία προφανώς και επιλύονται με τη λύση του δράματος, όταν οι ήρωες ενώνουν τις δυνάμεις τους για το καλό της ανθρωπότητας. Μιλάμε δηλαδή για σαιξπηρική πλοκή!

Πόσο σκληροί!!!

Η "Ημέρα Ανεξαρτησίας" βγήκε στους κινηματογράφους το 1996 και ντρέπομαι για λογαριασμό του homo sapiens  ως είδος για το γεγονός ότι έδωσε Όσκαρ ειδικών εφέ σε αυτό το διαστημικό κατακάθι. Ο σκηνοθέτης της ταινίας αυτής είναι ο γνωστός καταστροφολάγνος Ρόλαντ Έμμεριχ, ο οποίος έχει δημιουργήσει και το Day After Tommorow και το 2012.


Η ταινία μπαίνει στην κορυφή των top 10 των πιο κλισέ πραγμάτων που γνωρίζω, μαζί με τα "ξεκαρδιστικά" μπλουζάκια ("OYZO-connecting people" και άλλα τέτοια ευφυέστατα) στα νησιώτικα τουριστομάγαζα ή τους ΚΝίτες με πέτσινο και μακριά μαλλιά σε αλογοουρά (στην κατηγορία της τρισάθλιας αμερικανιάς). Είναι όμως η αγαπημένη ταινία του θείου μου, ο οποίος δεν παραλείπει σε κάθε οικογενειακή σύναξη να προτείνει να τη δούμε, συμπεριλαμβανομένου και όλου του έξτρα υλικού που έχει μέσα το Super Gold Independence Day Edition DVD (που του πήραμε για τα γενέθλιά του, τρομάρα μας). Κι ας μην έφτανε αυτό, γνωρίζει όλες τις ατάκες και ολόκληρα κομμάτια διαλόγου απ'έξω και τα ξεφουρνίζει σε άσχετες στιγμές και δεν ικανοποιείται αν δεν απαντήσεις με αντίστοιχη ατάκα από την ταινία, ααααργκκ!
Δεν ξέρω τώρα αν αγγίζει τα μύχια της ψυχής σας τίποτα από αυτά που λέω, γιατί ενώ εγώ νόμιζα ότι το Independence Day ήταν οικογενειακό κουσούρι, ανακάλυψα τελευταία ότι πολλοί γνωστοί μου την ξέρουν. Βέβαια, κινούμαι σε αρκετά κατεστραμμένους κύκλους άρα ζητώ συγγνώμη από τα φυσιολογικά άτομα που αναγκάστηκαν να υποστούν τις κινηματογραφικές μου κακεντρέχειες χωρίς να έχουν ιδέα περι τίνος πρόκειται!

Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2010

Ερχεται ο αυγουλάρας με τα super δώρα

Ποιος θυμάται τον αυγουλάρα ?? (εγω ειχα παρει εναν!) Μιας που ερχονται χριστούγενα, και χριστούγενα = πολλα δωρα και παιχνιδια όταν είσαι μικρούλης, ας κάνουμε ενα ποστ αφιερωμενα στα παιχνιδια που βρίσκονταν πεταμένα στο δωμάτιο κάθε 90παιδου. Περα απο τα επιτραπέζια (που τα εχουμε γραψει σε πιο παλιο ποστ), και τις barbie (που αποτελουν ξεχωριστη κατηγορια) υπηρχαν κι αλλα παιχνιδακια που ζητούσαμε απο τον αγιο (μεγαλη η χαρη του), ή μικρα gadgetάκια που αγοραζαμε απο τα ψιλικατζιδικα. Και εδω θα αναφερουμε τα πιο σημαντικα απο αυτα (σιγουρα υπηρχαν κι αλλα).

Θα ξεκινήσω με ένα παιχνίδι που ήταν ένα απο τα παιχνιδια που μου ειχε φέρει ο αγιος Βασιλης (αν θυμαμαι καλα) . Και ήταν αυτο:

Το καστρο της disney σε polly pocket!!






Πόσο τεράστια επιτυχεια ήταν τα πολυ ποκετς? Στην πραγματικότητα το παιχνιδι αυτο ονομάστηκε Polly pocket απο την εταιρια Polly pocket που ηταν η πρωτη που εβγαλε τετοιου είδους παιχνιδακια, και μετα έβγαλε και οι disney με δικους της χαρακτηρες. Τα πρώτα polly pockets κυκλοφόρησαν στην αγορά το 1990 και ειχαν σαν χαρακτηρες την Polly (που μετεξελίχθηκε σε μια ξανθια wanabe barbie κουκλα).

 
Μετά τα minion polly pockets , που είχα σε διαφορες εκδόσεις και σχέδια,  αγαπημενο παιχνιδι ήταν το view master. Ναι ξερω! " Το view master δεν ειναι 90's υπήρχε απο τα 80's " . Για την ακρίβεια , το view master δεν ειναι ουτε 80's.  Ειναι 40's ! Αρχικά το view master χρησιμοποιηθηκε ως "εναλακτικη καρτ ποσταλ" και απευθυνόταν στους τουρίστες. Απο το 1939 το πουλούσαν σε μαγαζια με φωτογραφικα είδη και με τουριστικα δώρα  και έδειχνε εικόνες κυρίως απο το grand canion και carlsbad cavern (ενα εθνικο παρκο). To 1951 φτιαχτηκε το πρωτο view master για παιδια και φτιαχτηκαν και οι πρωτοι "δικοι" για το view master με χαρακτηρες disney. Αυτα περι ιστοριας του view master.
Ιδού και ενα view master του 50:

Παρ'όλο όμως που είναι τόσο παλιό, το παιχνίδι αυτό  έχει σημαδέψει στην παιδικη μας ηλικία όπως και οποιοδήποτε άλλο 90'σ παιχνίδι γιαυτό και του αξίζει μια τιμιτική θέση στις 90ίλες!

Και τωρα ένα παιχνιδι που ήταν η απολυτη μοδα στα 90's . Το απολυτο gadget (κυριως των αγοριων).
Το yo-yo! Ναι , και το yo-yo υπήρχε απο αρχαιοτατων χρόνων (The earliest surviving yo-yo dates to 500 BC and was made using terra cotta skin disks)









Δεν ξερω αν οι αρχαίοι Ελληνες (φωτο αριστερα) έκαναν διαγωνισμους Yo yo αλλά σίγουρα την δεκαετια του 90 υπήρχε μια απιστευτη παγκόσμια yo-yo-mania. Θύμαμαι τα yo-yo με φωτάκια που αναβόσβηναν όσο πιο γρηγορα το πεταγες, και τα πάρα πολλα διαφορετικα κολπα που μπορουσες να κανεις. Υπηρχαν και yo-yo-experts καθως και yo-yo-contests. Εγώ προσωπικα ποτε δεν εμαθα κατι παραπάνω απο το να το ριχνω κατω και να ξαναρχεται πανω :P




 Ποσο καγκουριλα το yoyo αυτό?








Ποιός θυμάται τα πολύχρωμα ελατήρια που πάντα μπλέκονταν οι σπείρες μεταξύτους και χαλάγανε ? Εννοώ αυτά:

Ακόμα ένα χαρακτηριστικότατο 90's Παιχνιδι. Δεν θυμαμαι ποσα τετοια είχα αγορασει (πολλά σίγουρα), αλλα θυμαμαι οτι μονιμως μπλεκοντουσαν και χαλαγανε! Ο κανονικος σκοπος του παιχνιδιου αυτου ήταν να το βαζεις στις σκαλες και να κατεβαινει τα σκαλια ενα ενα αλλα ποτε δεν το ειχα κανει αυτο !


Για θυμηθείτε τωρα , τι άλλο αγοράζατε απο το περιπτερο/ψιλικατζίδικο της γειτονιάς σας εκτός απο τσίχλες, παγωτά και περιοδικά ? χμμ τι αλλο? τι αλλο? μήπως κάτι τέτοιο?

Yes! Οι πολυαγαπημενες μας χλαπατσες!!! Η αληθεια ειναι πως τωρα που το σκεφτομαι δνε ξερω ποιο ειναι το νόημα αυτού του γλιτσερου πράγματος, αλλά όταν ήμουν μικρη το έβρισκα πολυ διασκεδαστικο. Επισης θυμαμαι οτι είχαν μια πολυ χαρακτηριστικη μυρωδια πλαστικίλας μόλις τις ανοιγες και ότι και αυτές μετα απο καμια 10αρια φορες χρήσης χαλάγανε γιατι γεμιζαν σκόνη και σκουπιδάκια και δεν κολλούσαν πια. Και τοτε αυτό που καναμε ήταν να τις πλένουμε με νερο, αλλα τότε ήταν που χάνανε τελείως την γλοιώδη κολλώδης ιδιότητά τους

Εκτος όμως απο χλαπατσες, αγοράζαμε και κατι αλλο απο τα ψιλικατζίδικα... Νερόμπομπες!!! Το απολυτο gadget για μπουγέλο! Τα πολυχρωμα μικροσκοπικά μπαλονάκια, τα οποια δεν επρεπε να τα αφήνεις πολυ ωρα κατω απο την βρύση γιατι στην προσπαθεια σου να τα γεμισεις με πολυ νερο σκαγανε και γινοσουν εσυ σκατα (το λεω γιατι το ειχα παθει πολλεεες φορες) !! Εσυ ποσες νερομπομπες είχες φαει ?  Ποσο ωραιο παιχνιδι ηταν το μπουγελο με νερομπομπες ομως!!
Και εκτος απο τις νερομπομπες, για  πιο light καταστασεις (μην γεμισουμε τον τοπο νερα , μην γίνουμε μουσκεμα) υπηρχαν οι μπουγελόφατσες



Αυτές βέβαια βγαζανε πολυ λιγότερο νερο, αλλά ήταν τοσο γλυκούλεεεες (καλα οχι οι συγκεκριμενες στην φωτο ) .
Τέλος θα αναφερω τα μικρα γυμνά ανθρωπακια-πανκιά-εξωγίηνες μορφες .... ευχούλιδες !  (Για την ακριβεια οι ευχούληδες ειναι trolls, γιατι στα αγγλικα λεγονται troll toys). Οι πρώτοι κλασσικοί μικροί ευχουλιδες (γιατι βγηκαν και μεγαλοι μετα) ήταν σχεδιασμενοι για να μπαίνουν στο πάνω μέρος του μολυβιού, και είχαν μια τρύπα ...αναμεσα απο τα ποδια τους (τωρα το συνειδητοποιώ αυτο , ενα γυμνο τρολ που βαζεις ενα μολυβι αναμεσα στα ποδια του. wtf ?? :P)  και ήταν έτσι :

Το χαρακτηριστικό τους ήταν τα αλα-μοικανα-πανκικα-πολυχρωμα μαλλια τους που μπορούσες να τα κανεις οτι ήθελες. Καλα το ποσους ευχουληδες ειχα κουρεψει με ψαλλίδι δεν λεγεται. Μετα αφού είχαν γίνει τεραστια μοδα βγήκαν και πιο εξεληγμενοι , με ρουχα αυτη τη φορα,όπως αυτος



Δυστυχώς πλεον δεν εχω κανενα απο τα παραπανω παιχνιδια, καπου καποιος καποια στιγμη θα τα εστειλε στον καδο σκουπιδιων μνιεχ. Αυτά λοιπον παιζαμε πριν βγουν οι καρτες ποκεμον και το game boy. Καλα χριστουγενα !!

Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2010

Σαπουνόπερα, η διαχρονική αξία.

Δε θα μπορούσαμε ποτέ να παραλείψουμε αυτό το σταθμό στην ελληνική και ξένη τηλεόραση που επηρεάζει όλες τις γενιές, ανεξαρτήτου χρόνου, ηλικίας και φύλου. ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ, ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΟΥ ΑΛΗΤΕΣ ΠΟΥΛΙΑ, ΗΓΓΙΚΕΝ Η ΩΡΑ! Σηκωθείτε από καρέκλες, ντιβάνια, ντιβανοκασέλες, καφάσια με μπύρες, ξαπλώστρες και μπιντέδες, τώρα θα θυμηθούμε κλαίγοντας (ή και θα κλάψουμε θυμίζοντας) τις top of the top σαπουνόπερες, αυτές των 90's, αυτές που χάραξαν πορεία, αυτές γλυκιά, αυτές γλυκιά μου αμαρτία.
Προσπερνώντας στα γρήγορα το Carousel (επειδή έχει πολλάκις αναφερθεί και επειδή είναι πολύ light για τα γούστα μας) σπεύδω στην απαρίθμηση των top:
  1. Κωδικό όνομα: Marimar, άου!! Τηλενουβέλλα (ατςςς) του 1994, βλέπουμε την ιστορία ενός ατίθασου φτωχοκόριτσου που γίνεται κοροϊδάκι των πλουσίων ώσπου μια μέρα γίνεται η ίδια πλούσια και παίρνει εκδίκηση. Πρωταγωνίστρια η γνωστή και μη εξαιρετέα Thalía. Τι?? Δεν το θυμασαί??? Μην ανησυχείς φίλτατε αναγνώστη, μπορείς τώρα να τα δεις στο youtube στο οποίο υπάρχει ολόκληρη η σειρά σε parts στα ελληνικά παρακαλώ(!).
    Super δύναμη: γλυκύτητα, ομορφιά και καλοσύνη μέχρι αηδίας.
    Αχίλλειος πτέρνα: ε δεν είναι και το πιο τσακάλι.
    Αγαπημένος villain: Angelica - η "πεθερά" της που της έκανε τη ζωή πατίνι και αποτελούσε τον εφιάλτη μου για πολλά χρόνια όταν ήμουν μικρή (σμπαρακουάκ).

  2. Κωδικό όνομα: Maria la del Barrio a.k.a. Μαρία της Γειτονιάς a.k.a. η ρακοσυλλέκτρια (ποιος είπε ότι οι σαπουνόπερες είναι άχρηστες? μαθαίνεις καινούριες λέξεις) (1995). Δεύτερη φορά ταυτιζόμαστε με την Thalía που υποδύεται το ρόλο μιας φτωχής πλην τίμιας κοπέλας που βγαίνει από τον βούρκο της κοινωνίας και των σκουπιδιών όταν αρχίζει τη δουλειά σε ένα πλούσιο σπίτι. Εκεί κλασικά όλοι τη μισούν and want to see her dead, παρ'όλα αυτά ένας έρωτας γεννιέται ανάμεσα στη Μαρία και το Φερνάντο ντε λα Βέγκα (γιος του αφεντικού), παντρεύονται, κάνουν και ένα παιδάκι ζωή να 'χει, το οποίο όμως εξαφανίζεται και η Μαρία έχει πλέον σαν αυτοσκοπό να βρει το γιο της. Τον βρήκε? Θα το μάθετε στα επεισόδια που υπάρχουν ανεβασμένα για άλλη μια φορά σε parts στο youtube.
    Super δύναμη: μια απ'τα ίδια, έχει πολύπλευρους ρόλους...
    Αχίλλειος πτέρνα: αυτή τη φορά είναι πιο έξυπνη.
    Αγαπημένος villain: χωρίς δεύτερη σκέψη Σοράγια Μοντενέγρο (πρώην αρραβωνιαστικιά του Φερνάντο), το τι χαστούκι και τι ουρλιαχτό έχει ρίξει η τύπισσα δε λέγεται.

  3. Κωδικό όνομα: Rosalinda (1999), για μια ακόμη φορά η Thalía γίνεται το φτωχό κορίτσι που θα γνωρίσει τον έρωτα αλλά και την κακιά πλευρά της ζωής εξαιτίας των καμωμάτων των πλουσίων. Σε κάποια φάση παθαίνει νευρικό κλονισμό και ξεχνάει τα πάντα. Ξαφνικά γίνεται φημισμένη τραγουδίστρια και έρχεται πάλι πρόσωπο με πρόσωπο με τον άντρα που της προκάλεσε τόσο κακό (τον Φερνάντο Χοσέ), τον οποίο δε θυμάται και αυτός αδυνατεί να την αναγνωρίσει. Θα ξανασμίξουν τα δυο τους ή τσου? Μην το χάσετε, όλοι τώρα στο youtube (να 'ναι καλά αυτό το παιδί που τα 'χει ανεβάσει όλα).
    Super δύναμη: έχει καταντήσει βαρετό...
    Αχίλλειος πτέρνα: φτώχεια καταραμένη φτώχεια και άτιμη κοινωνία που άλλους τους ανεβάζεις και άλλους τους ρίχνεις στα ξένα χέρια.
    Αγαπημένος villain: η ξαδέρφη της η Φαίδρα που θέλει διακαώς να γίνει πλούσια και σε κάποια φάση πάει να της φάει τον άντρα.

  4. Κωδικό όνομα: Esmeralda (1997) a.k.a. Εσμπεράντα, όπως την έλεγε η γιαγιά μου. Η Leticia Calderón υποδύεται το ρόλο της τυφλής φτωχής όμορφης αγαπητής σε όλους κοπέλα. Όπως και να το κάνουμε, έχει κι αυτή τα δράματά της, παρελθόν και παρόν την κυνηγάνε. Η αγάπη που ανθίζει ανάμεσα σ'αυτήν και τον Χοσέ Αρμάντο θα τη σώσει? youtube it. Απ'ότι θυμάμαι την είχε σατηρίσει και ο Σεφερλής. Αχαχούχα.
    Super δύναμη: το να μην βλέπει το κακό στους ανθρώπους.
    Αχίλλειος πτέρνα: το να μην βλέπει.
    Αγαπημένος villain: Γιατρός Λούσιο Μαλαβέρ, ο ΘΕΟΣ με τις ΕΠΙΚΕΣ ατάκες του τύπου "ΣΚΑΣΕ ΧΟΥΑΝΑ".

  5. Κωδικό όνομα: La Usurpadora a.k.a. Παουλίνα a.k.a. Η Σφετερίστρια (κι άλλη καινούρια λέξη, σημειώστε) μια επιτυχία του 1998 με πρωταγωνίστρια αυτήν τη φορά τη Gabriela Spanic. Η πλοκή είναι τεράστια και η ώρα είναι δύσκολη, με λίγα λόγια: υπάρχουν δύο γυναίκες ολόιδιες, η μια φτωχή και αγνή (Παουλίνα) και η άλλη πλούσια, πονηρή και κακιά (Πάολα). Αυτές (που τυγχάνει να αποκαλύπτεται αργότερα πως είναι αδερφές ω τι έκπληξη) αλλάζουν ταυτότητα και επειδή η πλούσια θέλει να κάνει τη ζωή της στέλνει τη φτωχή στο σπίτι της, στον άντρα και τα παιδιά της να υποδυθεί τον εαυτό της. Αργά ή γρήγορα την παίρνουν πρέφα αλλά την έχουν ήδη αγαπήσει για όσα έχει κάνει γι'αυτούς και δεν την διώχνουν, μέχρι τη στιγμή που γυρνάει η πραγματική Πάολα στο σπίτι και γίνεται της ιεροδούλης.
    Super δύναμη: "ο διχασμός προσωπικότητας" είναι ομολογουμένως λίγο διαφορετικό και πιο ενδιαφέρον.
    Αχίλλειος πτέρνα: Το καλό θριαμβεύει and love conquers all, καθώς επίσης και η επικά σπαστική μεταγλωττισμένη φωνή των παιδιών της (Lisette και Carlitos).
    Αγαπημένος villain: χαμός γίνεται από κακούς εδώ. by far η καλύτερη είναι η ίδια η Πάολα, μετά απ'αυτήν ίσως η αδερφή του άντρα της.

  6. Κωδικό όνομα: Muñeca Brava a.k.a. Μιλάγκρος η ατίθαση (1998). Υπερ-τηλενουβέλλα-αρα με τη Natalia Oreiro στο ρόλο της Milagros και το Facundo Arana στο ρόλο του Ivo. Το Ναταλάκι είναι ένα φτωχό αγοροκόριτσο που γίνεται υπηρέτρια στο σπίτι του πατέρα του Ivo, ενώ ο Ivo είναι ένας κακομαθημένος πλούσιος τεντιμπόης. Εκεί, αναπτύσσουν μια σχέση αγάπης-μίσους, με πολύ χαβαλέ και πολλά τρελά σκηνικά, you know τα φτιάχνουν χωρίζουν τα φτιάχνουν χωρίζουν και μια απ'τα ίδια. Στο τέλος παντρεύονται, να ζήσουν καλούς απογόνους να'χουν. Πέρα απ'την πλάκα, κοιτούσα τις προάλλες διάφορα επεισόδια και παίζει πολύ σεξάκι μέσα (να τι άλλο μαθαίνεις από σαπουνόπερες χο).
    Super δύναμη: το σκέρτσο της Natalia and the row sexual magnetism of Ivo έχουν σαν αποτέλεσμα μια σειρά με πολύ πάθος και πολύ γέλιο.
    Αχίλλειος πτέρνα: το ότι σε κάποια φάση παραλίγο να βγουν αδέρφια - très banal ρε παιδί μου.
    Αγαπημένος villain: οι άλλες γκόμενες του playboy Ivo.
    Στη συνέχεια υπήρξαν κι άλλες αλλά καμιά δεν έγινε τόσο γνωστή (άσε που είναι και εκτός 90's). Μόνο μία είναι άξια αναφοράς "Χωρίς... Αυτά Δεν Υπάρχει Παράδεισος" ή εναλλακτικά "Καταλίνα" που μιλάει για μια κοπέλα που θέλει απελπισμένα να βάλει σιλικόνη στο στήθος της με σκοπό να καταφύγει στην πορνεία. Όλη η σειρά για τα βυζιά της αλληνής...! Τουλάχιστον αυτές των 90's ήταν για πιο παιδάκια.

Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010

Η μόδα των 90’s volume 2


Μετά το fashion-post της Maladict σχετικά με τα trendy fashion Styles των 90’s όπως όλοι τα βιώσαμε, (φουσκωτά μπουφάν και κίτρινα αρβυλάκια ένα ακόμη ποστ μοδας είναι εδώ για να σας θυμήσει κάποιες ακόμα fashion-καλτίλες των παιδικων μας χρόνων. Η ηλικία των 2-8 είναι η ηλικια που οι γονείς σου σε ντύνουν όπως θέλουν αυτοί και γίνεσαι ένα πειραματόζωο της εκάστοτε παιδικής μοδας χωρις να μπορεις να φερεις αντίρηση,με αποτέλεσμα να κοιτάς τώρα φωτογραφίες στα 5 σου και να λες «Γιατι ? Γιατι να φοράω ΑΥΤΟ το φόρεμα ??» Τουλάχιστον έτσι είπα εγώ όταν έψαχνα τα αλμπουμ με παλιές φωτογραφίες. 
 

Επιστρέφοντας τώρα στην δεκαετία των 90’s έχω να κάνω τις εξής προτάσεις μόδας:

  • Είστε κοριτσάκι 3-10 χρονών ? Θέλετε να πάτε σε παρτυ γενεθλιων ? Φορέστε ένα βελουτέ φορεματάκι χρώματος μαύρο/κόκκινο/μπλε (μονο!) με άσπρη δαντέλα γύρω απο τον λαιμό που είναι κάτι ανάμεσα σε σεμεδάκι που βαζουν οι γιαγιαδες πανω απο την τηλεόραση και σαλιάρα για μωρά.


Και να η ζωντανή απόδειξη : 1,2,3,4 φορεματακια με σεμεδάκια













Φώτος από πάρτυ το 1992






 

 Πραγματικα πως εγινε μοδα αυτο το δαντελοτο στα μικρα κοριτσάκια ποτέ δεν το καταλαβα.










  • Χειμωνιάτικη πρόταση, αντι για μπουφαν. Βαρεθήκατε τα φουσκωτά αστροναυτικά μπουφάν (αναφέρονται στο προηγουμενο ποστ) και θέλετε κάτι πιο ανάλαφρο? Το απόλυτο παλτό των 90’S : Μοντγκομερι! 90’S μόδα σε όλες τις ηλικιες ανεξαρτήτου φύλλου. Αρκετά βολικό δεν λέω, αν εξαιρέσεις τα οβάλ κουμπάκια που για να τα κουμπώσεις και να τα ξεκουμπώσεις σου έπερνε τουλαχιστον ενα 3λεπτο (ειδικα αν ησουν παιδάκι )

Στην φώτο που ακολουθει θέλω να σημείωσω και το κούρεμα αλα μανητάρι το οποίο δεν ξερω αν ήταν μόδα ή όχι αλλά με κάνει να μοιάζω με αυτο http://f00.inventorspot.com/images/toad1.jpg. (why mom?)





Σημειωση δια τους αθηναιους και κυρίως τους νότιους: Η φωτο ειναι στην παιδικη χαρα του φαλήρου , στην παραλία, που είχε και ενα μεγάλο καράβι με χρωματιστά κάγκελα. Σιγουρα πηγαινατε εκει!















Περνάμε τώρα σε μια μόδα η οποία γενήθηκε στα μέσα 90’s έκανε τεράστια επιτυχεια και εσβησε τελείως λιγα χρόνια αργότερα. Μιλάω για τις μπλούζες με στάμπα μωρο! Ολες είχαμε! Υπήρχαν σε διαφορα χρωματα και με διαφορα μωρα αλλα θυμαμαι να τις φορανε ολες οι κοπελες! Ειχα φωτογραφια την οποια οσο κι αν εψαξα δεν την βρήκα δυστυχώς, που ήμαστε όλα τα κοριτσια της τάξης μαζεμενες και φοραμε όλες μπλουζα με μωρο (ειμασταν συνενοημενες απο πριν βεβαια). !

 





Στην φωτογραφία έχω φυσικά και μπανανα(χρώματος πορτοκαλί παρακαλώ). Επισης μόδα των 90’S που εχει αναφερθει και απο την maledict στο ποστ της.














Τελος θελω να προσθέσω τα διαφορα πολυχρωμα κολλαν με σχεδιακια και λουλουδακια που δυστυχως  δεν εχω χαρακτηριστική φωτογραφια. Γενικα το κολλαν ήταν πολυ μοδα στα 90s ανεξαρτητως ηλικιας. 
Καθως και τα πολυχρωμα πλαστικά στρυφογυριστά «κορδονια» που βαζαμε στα παπουτσιαμας αντι για τα κανονικα κορδονια τα οποια δεν χρειαζονταν να τα λυνεις και να τα δενεις, και εμοιαζαν με φωσφοριζε καλωδια τηλεφωνου.

Και μιας και μιλαμε για μόδα ποστάρω ένα βίντεο (όχι 90’s όμως) με πολυ γέλιο που αναφέρεται και στην μοδα των 90’s, με τον αγαπημενο μου Disney cartoon charactergoofy ! :D:D enjoy!

Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

"-Βλέπω είσαι ιδρωμένος Γιώργο. -Ναι, είναι από την υπερένταση"

(ατάκα του παρουσιαστή, καθως μέλος της ελληνικής αποστολής βγαίνει από την πισίνα βρεγμένος)


Πώς να το κάνουμε, είμαστε ένας λαός μέτριας σωματικής ανάπλασης και κάπου στην πορεία της εξέλιξης μας από Homo erectus σε sapiens, το γονίδιο που προωθεί τη συνεργατικότητα και το ομαδικό πνεύμα ξέπεσε στα αζήτητα. Δεν είναι λοιπόν περίεργο που έχουμε ζήσει στιγμές απίστευτης ταπείνωσης και ξεφτίλας στο χώρο του αθλητισμού, αυτό που πονάει όμως, είναι να βγαίνεις τελευταίος σε κατάταξη ντυμένος έτσι:


ή, έτσι:




























...ή, κι έτσι:
















...πίσω από αυτή τη γερή φάπα στο γόητρο του ελληνάρα, βρίσκονται τα Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα, μια από τις καλύτερες εκπομπές που έχει δείξει ποτέ η ελληνική τηλεόραση! Όχι ότι αυτό λέει πολλά βέβαια- αρκεί κανείς να πει ότι όλοι, φίλαθλοι ή μη, από τους παππούδες μου που θεωρούσαν σωματική άσκηση να μετακινήσουν πιόνια στη σκακιέρα, μέχρι τους "δεν υπάρχει έμψυχο ή άψυχο αντικείμενο που δεν έχω καρφώσει σε φιλέ-έχω σακατέψει γόνατα/μέσες/αυχένες απ΄το βόλεϊ αλλά παίζω σε 3 ομάδες και προπονούμαι για 7 τουρνουά"-ξαδέρφους μου, κάθε φορά που είχε Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα, παρατούσαμε ό,τι κάναμε και στηνόμασταν στην TV.


Το τηλεοπτικό αυτό πρόγραμμα ξεκίνησε το 1965 ως ένας διαγωνισμός μεταξύ δήμων και κοινοτήτων των ευρωπαϊκών χωρών, με παιχνίδια που αντλούσαν θεματολογία από την πόλη/χώρα που φιλοξενούσε τους αγώνες κάθε φορά. Οι ομάδες των χωρών ντυνόντουσαν με κάτι τελείως ξεκαρδιστικές και παράξενες στολές και έπρεπε κάθε φορά να ολοκληρώσουν μία αντίστοιχα σουρεαλιστική αποστολή κόντρα στο χρόνο:



Όμως η Ελλάδα συμμετείχε για πρώτη φορά το 1993 και για τα επόμενα 6 χρόνια(μέχρι το '99 που διακόπηκε το πρόγραμμα) εξακολούθησε να ξεφτιλίζεται από δίμετρους ευρωπαίους με ρυθμούς συνεργασίας που θύμιζαν εργοστάσιο παραγωγής σοκολατένιων αυγών Kinder έκπληξη, και το τηλεοπτικό κοινό με τη σειρά του, εξακολούθησε να παρακολουθεί φανατικά την εκπομπή. 

Οι έλληνες παρουσιαστές, πάντα σίγουροι ότι στο επόμενο παιχνίδι θα βγαίναμε πρώτοι, έσπευδαν μετά τη λήξη να εμψυχώσουν την ελληνική αποστολή:"Ναιι! Δεν βγηκαμε τελευταίοι, αλλά ΠΡΟτελευταίοι, κυρίες και κύριοι, μια δυνατή προσπάθεια από την ελληνική ομάδα!"



Οι αθλητές από την άλλη, κατακόκκινοι και λαχανιασμένοι, να αγκομαχάνε μπροστά στην κάμερα:"Λαχα..λαχα...πιστεύω πως...λαχα...λαχα...παρ'όλο που χάσαμε, ήταν...λαχα... μια πολύ καλή...λαχα...λαχα...προσπάθεια, δώσαμε τον ...λαχα... καλύτερο εαυτό μας!"

Ας μην ξεχνάμε και τον Dennis, τον καλύτερο διαιτητή EVER!












Πώς είναι δυνατό να διέκοψαν μια τόσο υπέρτατη εκπομπή; Προφανώς για οικονομικούς λόγους, αφού το κόστος παραγωγής πρέπει να ήταν αστρονομικό. Πρόκειται όμως για παραγωγή της EBU, της Ευρωπαϊκής Ένωσης Ραδιοτηλεόρασης, η οποία επίσης είναι υπεύθυνη για αυτό το καλτ έκτρωμα που ονομάζεται Γιουροβίζιον, το οποίο δεν έχει την όψη μιας ταπεινής, low-budget παραγωγής. Έτσι, παρ'όλο που ομολογουμένως, η βραδιά του τελικού της Eurovision αποτελεί πλέον σταθερό οικογενειακό ραντεβού για XXL προβολή στον τοίχο με προτζέκτορα, ποπ κορν και κράξιμο, θα έκανα την καρδιά μου πέτρα και θα υποστήριζα μια κίνηση για την αντικατάσταση της Eurovision από τα Jeux Sans Frontieres.
Πάλι καλά όμως, που δεν χρειάζεται να διχαστώ συναισθηματικά, διότι κάποιοι ήδη ξεκίνησαν μια εκστρατεία για να αναβιώσει η εκπομπή, εδώ. Υπογράψτε κι εσείς το petition, δεν είναι μόνο για εμάς, είναι και για τις στερημένες επόμενες γενιές που έζησαν στη μέτα-JSF εποχή, έχουν κι εκείνες ανάγκη να νιώσουν λίγο από τη χαρά που μας έδιναν πέντε στρουθοκάμηλοι που γλιστράγαν σε μια γιγαντιαία κίτρινη τσουλήθρα για να μαζέψουν πολύχρωμα στεφάνια!

Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010

Μαρια χουακίνα + σιρίλο

2 ηώρα. Σχόλασμα, σπίτι, φαγητό, τηλεκοντρόλ και η τηλεόραση ανοίγει στην ετ1 και παίζει το παρακάτω ιντρο:



Η καθημερινή απασχόληση, μετά το σχολείο και πριν το διάβασμα της επόμενης μέρας. Μια μεγάλη τηλεοπτική αγάπη οποιουδήποτε 90παιδου. Καρουζέλ!(carousel de ninos η αυθεντική ονομασία). Ο πρόγονος των ατρόμητων και των τσικιτιτας (και ο προπροπρογονος της πατυ), ένα από τα πρώτα βραζιλιάνικα(για την ακρίβια αργεντίνικο) που απευθυνόταν σε παιδιά και παίχτηκε στην ελληνική (κρατικη κι όλας !) τηλεόραση. Ποιος δεν θυμάται την δεσποινίδα σιμένα, την χοντρούλα λάουρα, τον έρωτα του δαβιδ με την βαλέρια και του σιριλο με την μαρια χουακίνα, τον αγώνα δρόμου με τα αυτοκινητάκια του σιρίλο με το αλλο το ξανθο πλουσιόπαιδο (εδω μου διαφεύγει το όνομα ) ? Αυτή η σειρά (σε συνδιασμό με το μικρό σπιτι στο λιβάδι που θα αναφερθεί σίγουρα σε μετέπειτα ποστ γιατι κι αυτο αξίζει δικό του αφιέρωμα), είχε σημαδέψει τα μεσημέρια μου για τουλάχιστον 3 χρόνια. Η σειρά βέβαια είναι τρελή καλτίλα, καθ'ότι προσπαθεί να θήξει οτιδήποτε μα οτιδήποτε κοινονικοπολιτικό πρόβλημα-θέμα-ταμπού υπάρχει, από ρατσισμό οποιασδήποτε φύσης(φυλλετικο, θρησκευτικο, ταξικο) μέχρι ναρκωτικά, κλέψιμο, απαγωγή, καταστροφή του περιβάλλοντος και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Και στην προσπάθιά της να το κάνει αυτό βάζει 15 παιδάκια να τους συμβαίνουν ΤΑ ΠΑΝΤΑ!Μα τα πάντα όμως! Θυμάμαι χαρακτηριστικά το επισόδειο που είχαν πάρει κάτι τσίχλες απο έναν άγνωστο και τα αυτοκόλητα που είχαν μέσα ήταν ναρκωτικά. Ενα αλλο επισόδειο που ο σιρίλο ήθελε να αγοράσει κάτι πατινια και νομιζω του τα κλέψανε ή κατι τέτοιο. Επίσης θυμάμαι 2 επισόδεια που με είχαν τρομάξει. Το ένα ήταν που είχαν πάει στο νεκροταφίο κάποια απο τα παιδιά και ένα (νομίζω τον δαβίδ) το είχε πιάσει ένας  και τον είχε κραρτήσει και ζητούσε λίτρα μετά. Και  το άλλο που με είχε τρομάξει ακόμα πιο πολύ ήταν ένα που ένα απο τα παιδιά (δεν θυμάμαι ποιος) είχε πάει βόλτα με το ποδήλατο του και τον ειδε μια γιαγια τρελή και νόμιζε ότι ήταν ο εγγονός της( ο οποίος όπως αποδεικνυόταν αργότερα είχε πεθάνει πριν χρόνια σε ατύχημα με το ποδήλατο!) και τον κρατούσε στο σπίτι της και δεν τον αφήνει να φύγει. Ειναι σπουκι, εγώ φταιω ?? !!
Πάντως το καρουζελ ασκούσε μεγάλη επιροή πάνω μου. Θυμάμαι όταν έδειχνε το επισόδειο που ήταν ο αγώνας ράλυ του σιριλο με τον πλούσιο τζιτζιφιογκο, είχα ανέβει στον καναπέ και φώναζα "σιριλο!σιριλο! σιριλο!" Φανατισμος, οχι αστεια. Επίσης όπως πληροφορήθηκα απο την μαμά μου προσφάτως (το είχα ξεχάσει αυτό το σκηνικό), όποτε έβλεπα κάτι κακό να συμβαίνει στα παιδάκια του καρουζέλ, κατί πολύ συνηθισμένο στη σειρά, έλεγα το βράδυ πριν κοιμηθώ "σε παρακαλώ θεε μου μην συμβεί αυτό σε μενα και στους φιλους μου" .χαχαχα  Ε μα! μικρο παιδακι να βλεπω τέτοια !
Δεν συνεχίζω να γράφω για επισόδεια και σκηνικά που θυμάμαι γιατι δεν θα τελειώσει ποτέ το ποστ. (Τον διαγωνισμο μαγειρικής τον θυμαστε? και ενα αλλο που ο χοντρουλης πηγε την εργασια του αλλα ηταν λερωμενη απο το συνεργιο του πατερα του Α! και που αυτος ο χοντρουλης φωναζε τον πατερα του "ο γερος μου!" μου ειχε κανει πολυ εντυπωση τοτε. δεν το ειχα ξανακουσει. Και το αλλο που ο μπαμπας του σιριλο κερδισε το λαχειο . ουφ ! στοπ!)

Για το τέλος ομως εχω φυλλάξει το καλύτερο.....Ταν ταν ταν ταν ταν ταν ταααααααααααν.
 Ταν ταν
....
Υπάρχει βίντεο με reunion των βασικων συμμαθητων 15 χρόνια μετά το τέλος της σειρας !!!!!!!

Αν λοιπόν είχατε την απορια (γιατι εγω την ειχα) πως έγινε ο σιριλο, η μαρια χουακίνα, η λάουρα και οι αλλοι, όταν μεγαλώσανε και τι κάνανε μετά το σχολείο, το βίντεο αυτό θα μπει κατευθειαν στα favorites. Αλλα και να μην την ειχατε αξιζει να δείτε τι απέγιναν αυτα τα παιδάκια που μας κρατούσαν παρέα τα μεσημέρια. Στο βίντεο μαλιστα λένε και τι δουλειά κανει ο καθενας κανονικα  κλπ ENJOY:
(σπαμ: η βαλερια εχει γινει γκομενακι!)





Επίσης στο youtube έχουν ανέβει ολόκληρα επισόδεια απο την ελληνική μεταγλώτηση, σε μέρη !!! :
http://www.youtube.com/watch?v=ZyIM-yDXi-Y&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=qNti-4gqXsM&feature=related
 http://www.youtube.com/watch?v=toDMXV2q8Vg&feature=related

πωπω συγκινήθηκα πάλι!

Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010

Πώς γίνεται το σωστό παρτάρισμα! (90s style)

Σε πόσα πάρτυ έχετε πάει τελευταία που ο κόσμος έμοιαζε πραγματικά να διασκεδάζει και να χορεύει σαν παλαβός, αντί να στέκεται αγέρωχα με υφάκι διανοούμενου και μπύρα ανα χείρας, Ψάχνοντας(προφανώς για ευνόητους λόγους το Ψ κεφαλαίο), υπό την υπόκρουση αντίστοιχα Πσαγμένης μουσικής; Εννοείται ότι σε ένα πάρτυ προέχει το να δείξουμε στους άλλους ότι καλλιεργούμαστε μουσικώς (ακούμε μόνο ποιοτικά-έντεχνα-πειραματικά και, σε στιγμές τρελού κεφιού, λευκό θόρυβο) από το να περάσουμε καταπληκτικά- είναι επιστημονικώς αποδεδειγμένο ότι το να χτυπιέσαι σα μανιακός στο χορό είναι λιγότερο αποδοτικό στην προσπάθεια να ρίξεις κάποιον/α, από ένα διάλογο του στυλ:
-μπλα μπλαμπλα μουσική μπλα μπλα...
-(Σκέψη: Ωωωω ψάρωμααα)
............το λεγόμενο φαινόμενο του μουσικού ψαρώματος, παρατηρείται συχνότατα σε εναλλακτικές φοιτητικές συσπειρώσεις μεικτού φύλου

Τι κάνεις όμως όταν θες να καλοπεράσεις, βρε αδερφέ, χωρίς όμως να θεωρηθείς αμόρφωτος και επιφανειακός;
Εδώ έρχονται να μας σώσουν τα 90ς! Τότε κάναμε τα καλύτερα πάρτυ, και η μουσική ήταν χορευτική (λογικό, αφού καναμε πάρτυ, όχι μουσικό σνομπάρισμα)  και μετρούσε άπειρα (εντάξει, εντάξει, βάζαμε και λίγο Ricky Martin για ξεκάρφωμα)! Τα top 5 party tracks, σύμφωνα με τις τότε προτιμήσεις μας ήταν:

1)Santana-Smooth





2)The Offspring-Original Prankster





3)Madonna-Beautiful Stranger





4)Eiffel 65-Blue





5)Blondie-Maria



Υπ'όψιν, η λίστα αυτοπεριορίζεται σημαντικά λόγω του ότι το 2000 υπήρξε χρονιά-σταθμός, με την εμφάνιση πάρα πολλών hits τα οποία ουσιαστικά είναι κι αυτά 90ς, αλλά τυπικά ανήκουν στα 00ς. Βέβαια, υπάρχουν και πολλά άλλα τραγούδια που παίχτηκαν σε πάρτυ μέχρι που το CD έγινε σκαλιστό, θεωρήστε όμως αυτή τη λίστα ως ένα δείγμα, νοσταλγο-ψυχαγωγικό μπλογκ είμαστε, για τα υπόλοιπα, το youtube είναι ένα κλικ μακριά! Ωχχ, αυτό δεν είναι καλή τεχνική προσέλκυσης αναγνωστών θα έλεγα! Εννοώ ότι το ποστ αυτό είναι απλά ένα έναυσμα για να ξαναθυμηθείτε τα παιδικοεφηβικά σας πάρτυ, τα κεφτεδάκια και τα λουκανικοπιτάκια, το να παίζετε μπουκάλα με φιλί στο μάγουλο, τα αυτοσχέδια χορευτικά νούμερα με τη μουσική του Mambo number five, το πρώτο σας Gordon's Space σε ποτηράκια με τον Τουίτυ, το σκοτεινό δωμάτιο....Σνιιιφ, συγκινήθηκα πάλι!

Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2010

This is Art

Με υπερηφάνεια παρουσιάζω ένα ποστ για την καλύτερη καλλιτεχνική εκπομπή που έχει παιχτεί ποτέ στην ελληνική τηλεόραση (Μαζί με  τον bob ross). Την εκπομπή που με έκανε να προσπαθήσω να ζωγραφίσω και να ανακαλύψω ότι δεν μπορώ να τραβήξω μια ίσια γραμμή. Την εκπομπή που μου έμαθε ότι το χαρτόνι απο τα τελειωμένα κωλόχαρτα μπορεί να μετατραπέι σε μια χαριτωμένη κούκλα. Την εκπομπή που ευθύνεται για το άδειασμα όλων των ρούχων της ντουλάπας μου στο πάτωμα προσπαθώντας να σχηματίσω στο πάτωμα έναν τεράστιο άνθρωπο με αυτά. And this is...ART ATTACK!



Μια απο τις μεγαλύτερες μορφές τις δεκαετίας των 90 , ο αγαπητός κύριος Neil buchanan άρχισε να παρουσιάζει το Art attack το 1990, χωρίς να ξέρει ότι η εκπομπή θα γνωρίσει τεράστια επιτυχία και θα συνεχίζε να προβάλλεται μέχρι και το 2007. Δεν ξέρω ποιανού ιδέα ήταν, πάντως όποιος σκέφτηκε την εκπομπή ήταν μεγαλοφυΐα. Δεν ξέρω τι να πρωτοαναφέρω.
Θα ξεκινήσω με το μόνιμο πρόβλημα που είχα εγώ και πάρα πολυ ακόμα συνομήλικοί μου.Αυτή η άσπρη κόλλα που χρησιμοποιούσε ΠΑΝΤΟΥ. Ηθελα τόσο πολύ να φτιάξω το φωτιστικό και τόσα άλλα που έκανε με αυτή την κόλλα και δεν ήξερα τι στο καλό ήταν! Απο ένα σημείο και μετά άρχισα να πιστεύω ότι ήταν μια κόλλα που υπήρχε μόνο στην Αγγλία.Και δεν ήξερε και κανένας άλλος. Ρωτούσα συμμαθητές μου, φίλους μου κανείς. Τελικά το μυστήριο της "ασπρης κόλλας που δεν υπαρχει πουθενά" λύθηκε πριν μερικά χρόνια. Στα 18 μου ανακάλυψα με μεγάλη εκπληξη, ότι ήταν απλώς...ατλακόλ !!! Δεν ξέρω γιατι η μαμά μου δεν μου την έπαιρνε.( Ισως επειδή φοβόταν μην γεμίσω το σπίτι κόλλες. )
Οταν όμως έδειχνε κατασκευές που δεν είχαν την μυστηριώδη κόλλα ήμουν πάρα πολυ χαρούμενη γιατί ήξερα ότι μετά την εκπομπή το δωματειό μου θα μετατρεπόταν σε ένα εργαστήριο ζωγραφικής. Συνηθως όμως οι προσπάθειες  δεν ειχαν και τόσο επιτυχημένο αποτέλεσμα! Αλλά.. η προσπάθεια μετράει.
Θυμάμαι ότι είχα φτιάξει αυτόν τον ουμπερ-σελιδοδείκτη (αυτο το ειχα πετύχει):



Μια αποτυχημένη έκδοση αυτής της ζωγραφιάς (και μαλιστα πολλές φορές):





Επίσης είχα προσπαθήσει να φτάξω τον πάπυρο, αλλα επειδη δεν είχα την καταραμένη κόλλα είχα βάλει καφε νερομπογιά :p



Θυμάμαι επίσης κάτι κούκλες που έφτιαχνε με καλσόν και βαμβάκι και το άλλο που είχα κάνει και μαρεσε πολύ ήταν ένα που κολλούσε σε ενα χαρτόνι λωρίδες χαρτιού απο μια εικόνα και αναλόγως απο ποια γωνία το κουνούσες φαινόταν η μια ή η άλλη εικόνα!! Α! επίσης αυτή η κορνίζα με μακαρόνια ήταν όλα τα λεφτά http://www.youtube.com/watch?v=nRUexXaI29U&feature=related . Αλλά και αυτο που ζωγράφιζε πάνω στα μπλουζάκια, που ήθελα πολύ να το κάνω!! (πωπω αυτο το θυμάμαι καθαρα το βιντεο!!) http://www.youtube.com/watch?v=_l4PIUxrUJM&feature=related
Και κάπως έτσι γεννήθηκε η καλλιτεχνική μου φύση η οποία με εγκατέλειψε οριστικά όταν σταμάτησα να βλέπω art attack.

Υπάρχουν 2 ακόμα πράγματα που θέλω να πω για το art attack.
1ον Τα κεφάλια!!! Ω ναι! Τα αγαλματένια κεφάλια που μιλούσαν !! Εδώ θα πω μια spooky σύντομη ιστορία μου. Πριν 2 χρόνια, έχοντας διαγράψει το art attack (και τα ομιλούντα κεφάλια) απο το μυαλό μου (δεν είχα αρχίσει ακόμα να ασχολούμαι με τα 90's stuff, ούτε είχαμε κάνει καποια τετοια συζήτηση με την παρέα μου), ένα βράδυ χώρις λόγο και αιτία είδα στον ύπνο μου αυτό το κεφάλι απο το art attack να μιλάει !!! Όταν ξύπνησα απο την μια σκεφτομουν ποσο spooky ήταν και απο την άλλη ήταν η πρώτη φορά μετά απο 10,11 χρόνια που  έφερνα στην μνήμη μου την εικόνα και την ύπαρξη αυτού του πράγματος !! Δεν ξέρω γιατί το είδα (δεν είχε γίνει καμία αναφορά σε αυτό ή στο art attack τον τελευταίο καιρό , και αυτό ήταν το spooky της υπόθεσης). Για κάποιο ανεξήγητο λόγο αυτό το σατανικό γκρι κεφάλι που μιλάει είχε περάσει στο υποσυνείδητο μου, και σε άσχετη φάση αποφάσισε να εμφανιστεί και να μου χαλάσει τον ύπνο μου!!! Ακόμα σκέφτομαι εκεινη την μέρα και ψιλοτρομάζω. μνιεεχ. Απ'ότι θυμαμαι ήταν 2 κεφάλια, αλλά στο ιντερνετ βρήκα μόνο αυτό που εχω στο λινκ πάνω. Ισως το άλλο να είναι κομμάτι της φαντασίας και του υποσυνείδητου μου!! scaaaaryyyyy head!!!Για μένα πλεόν αυτή η μαριονέτα αποτελεί την σκοτινή πλευρά του art attack!

2ον.Το Big Art Attack.  Αυτό, εναντιθέση με το "ειμαι-ενα-αγαλμα-που-μιλαει-και-σχολιαζω-τις-ζωγραφιες-γιατι-ειμαι-γαματο-και-τρομαζω-τα-παιδακια", ήταν το αγαπημένο μου κομμάτι της εκπομπής. Για όσους δεν θυμούνται μόνο απο το όνομα, το Big Art ήταν οι τεράστιες "ζωγραφιες" που έκανε ο neil σε εξωτερικούς χώρους χρησιμοποιώντας πραγματα πχ ρουχα, χιόνι, κλπ και τις έδειχνε στο τέλος απο ψηλά. Αυτό που βρήκα και σε βίντεο και το θυμάμαι κι ολας πολυ χαρακτηριστικά είναι αυτο:



εχει κι αλλα big εδω. (στην αρχη μιλαει ενας φλωρος ισπανος ;p αλλα μετα δείχνει το κανονικο big art του neil)
http://www.youtube.com/watch?v=XlStXCj7gw0&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=LviC81dQ3-s&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=54iDBU9ZlGg&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=7lGgyOkR6Jw&feature=related (αυτο ειναι χωρις τον φλωρο :p)
Το big art attack ηταν η αιτια που οπως αναφερω παραπανω ειχα βγαλει ΟΛΑ τα ρουχα απο την ντουλαπα μου στην προσπαθεια μου να φτιαξω...ουτε που θυμαμαι τι!

Επίσης υπάρχουν και ολόκληρα επισόδεια στο youtube για τους φαν
http://www.youtube.com/watch?v=LL4v35w_OL0&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=2UOLJw5ksmM&feature=related

Μήπως να ξαναρχίσω να προσπαθώ τώρα που μεγάλωσα και ξέρω και τι ειναι η κολλα?

Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010

Boy Bands: ναι, κι εσύ τέτοια άκουγες!


Αναπολείς κι εσύ τη χρυσή εποχή των boy bands;  Φτιαξε τώρα κι εσύ το δικό σου boy band, εύκολα και γρήγορα! Θα χρειαστείς:
  • μερικά λευκά, babyface αρσενικά (όχι λιγότερα από 3, τι διάολο band θα ήταν, όχι παραπάνω από 5, θα δυσκολεύεται ο κόσμος να τους θυμάται) 
  • τόνους τζελ
  • 258 χιλιάδες στρέμματα ιλουστρασιόν χαρτί για εκτύπωση αφισσών
για τη μουσική μην ανησυχείς, πλέον υπάρχουν αλγόριθμοι που παράγουν αυτόματα τραγούδια, επιλέγοντας τυχαίους συνδιασμούς λέξεων όπως Ain’t, Heaven, Changes, Heart, Love, Never, Your, Break, Reason, Hold, Baby από μια βάση δεδομένων, τη Databoyz, με παράμετρο χρονικής διάρκειας 3 λεπτά και μοναδικό περιορισμό να γίνεται ομοιοκαταληξία στίχο παρα στίχο. 

Με τη ραγδαία ανάπτυξη της τεχνολογίας, που παρουσιάστηκε το 1990, δεν θα παραξενευόμουν αν η παραπάνω συνταγή εφαρμοζόταν, γιατί κάθε 6 μήνες ξεφύτρωνε αλλο ένα τέτοιο γκρουπ, ίδιο με όλα τα άλλα. Υπάρχουν και θεωρίες ότι επρόκειτο για ζωντανό οργανισμό που αναπαραγόταν διαιρώντας τον εαυτό του σαν αμοιβάδα και δημιουργώντας ένα νέο παιδί φτυστό ο γονιός. Αλήθεια, πώς στο καλό μπορούσαμε και ξεχωρίζαμε τους *NSYNC, από τους Westlife ή  τους Backstreet Boys; Κι όμως, δεν υπήρχε παιδί στην τάξη μου που να μην γνωρίζει κάθε μέλος της μπάντας με το όνομά του και το παρατσούκλι του("ο ευαίσθητος", "το κακό παιδί", "the baby"), το αγαπημένο του χρώμα, το ζώδιό του, την ημερόμηνία γέννησης, το ύψος και τα χόμπυ του. Ούτε και ο πιο πορωμένος φαν της μέταλ δεν εμβαθύνει έτσι στις λεπτομέρειες για τα μέλη της αγαπημένης του μπάντας! Εμείς μάλιστα αξιολογούσαμε και κάθε τραγούδι ως καλό μέτριο ή κακό, και το σημειώναμε στο εξώφυλλο της κασέτας, έπειτα από εξονυχιστική και εξαντλητική ακρόασή της (στο γνωστό υπέρτατο κασετοφωνάκι Fisher-Price). Τραγικό αλλά αληθινό. Γι' αυτό και επιμένω ότι ως προς τα μουσικά τρίβια, τα 8χρονα μας έχουν στο χέρι, όσο κι αν το παίζουμε ψαγμένοι, γιατί πολύ απλά δεν έχουν να θυμούνται τίποτα παράπάνω από την προπαίδεια...

Ψάχνοντας να βρώ υλικό για το συγκεκριμένο θέμα, εκτός από εμετικά βιντεοκλίπ, βρήκα και τα εξής αποκρουστικά:

ο φωτογράφος ανησυχεί καλλιτεχνικώς:
*NSYNC

γενικά, η ασορτί ενδυμασία παίζει πάρα πολύ, ειδικά όταν είναι ιδιαίτερα ηλίθια: 
Take five


Ασβέστιο και βιταμίνη Ε
Hanson


90ς συνεργείο ηλεκτρολόγων- έτσι αλλάζαμε τις λάμπες ρεεε!
*NSYNC


επιτέλους, υγιή πρότυπα!


είμαι μόνο εγώ, ή αυτή η φωτογραφία είναι λίγο creepy;
Backstreet Boys





Keywords

ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ( 39 ) ΔΙΑΦΟΡΑ ( 29 ) ΜΟΥΣΙΚΗ ( 20 ) CARTOON ( 16 ) ΤΑΙΝΙΕΣ ( 13 ) ΠΑΡΤΥ ( 11 ) ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ( 10 ) ΑΤΑΚΕΣ ( 9 ) ΒΙΒΛΙΑ/ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ ( 9 ) ΣΙΡΙΑΛ ( 9 ) ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΕΚΠΟΜΠΕΣ ( 8 ) ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ( 7 ) ΣΥΛΛΟΓΕΣ ( 7 ) ΣΧΟΛΕΙΟ ( 7 ) ΕΠΟΧΙΑΚΑ ( 6 ) CELEBRITIES ( 5 ) ΓΕΓΟΝΟΤΑ ( 5 ) ΚΟΡΙΤΣΙΑ ( 5 ) ΜΟΔΑ ( 5 ) ΠΑΡΕΕΣ ( 5 ) ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΕΣ ΚΑΡΤΕΣ ( 5 ) ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ( 5 ) ΤΡΟΜΑΧΤΙΚΟ ( 5 ) ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ ( 4 ) video games ( 3 ) ΓΛΥΚΑ ( 3 ) ΔΗΜΟΤΙΚΟ ( 3 ) ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΠ ( 3 ) ΚΟΜΙΚΣ ( 3 ) ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ( 3 ) ΠΟΛΙΤΙΚΗ ( 3 ) ΡΟΥΧΑ ( 3 ) ΣΤΙΧΑΚΙΑ ( 3 ) ΦΑΓΗΤΟ ( 3 ) misheard ( 2 ) ΑΓΟΡΙΑ ( 2 ) ΑΝΕΚΔΟΤΑ ( 2 ) ΕΚΚΛΗΣΙΑ ( 2 ) ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ( 2 ) ΕΠΙΤΡΑΠΕΖΙΑ ( 2 ) ΗΘΟΠΟΙΟΙ ( 2 ) ΚΟΝΣΟΛΕΣ ( 2 ) ΜΕΣΗΜΕΡΙΑΝΑ ( 2 ) ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΕΣ ( 2 ) ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ ( 2 ) ΡΑΠ ( 2 ) ΣΧΕΣΕΙΣ ( 2 ) Σαπουνόπερα ( 2 ) ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ( 2 ) ΤΗΛΕΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ( 2 ) ARCADES ( 1 ) FAST FOOD ( 1 ) Gadgets ( 1 ) INTERNET ( 1 ) MODERN TIMES ( 1 ) trance ( 1 ) ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ( 1 ) ΔΙΑΚΟΠΕΣ ( 1 ) ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ ( 1 ) ΕΘΙΜΑ ( 1 ) ΕΚΛΟΓΕΣ ( 1 ) ΕΝΤΕΧΝΟ ( 1 ) ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ( 1 ) ΚΑΡΑΜΕΛΕΣ ( 1 ) ΜΑΡΙΟΝΕΤΕΣ ( 1 ) ΜΕΤΡΟ ( 1 ) ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ( 1 ) ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ( 1 ) ΣΙΝΕΜΑ ( 1 ) ΣΚΥΑΔΙΚΑ ( 1 ) ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΑ ( 1 ) ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ( 1 ) εργασιες ( 1 )