Παιδιά της Κατερίνας κι όχι μόνο.

Όχι της ΜΑΝΑΣ ΣΟΥ (σσςςς παλιοκόριτσο), του κοριτσίστικου περιοδικού, που όλες (και όλοι - it happens it happens, accept it) αγαπήσαμε:

Απόγονος της Μανίνας (για τους μεγαλύτερους που ξέρουν και για τους μικρούς που δεν ξέρουν αλλά θέλουν να μάθουν τα hot μυστικά του παρελθόντος):

Έλα πείτε την αλήθεια, δεν τρέχατε και σεις κάθε βδομάδα στα περίπτερα για να προλάβετε το πολυπόθητο τεύχος; Άλλες για να μάθουν κουτσομπολιά για τους εκάστοτε vips "Σάκης Ρουβάς - Γιατί έβαλε φούστα;", άλλες για τα κοριτσίστικα tips του στυλ "10+1 τρόποι για να κάνετε τα μαλλιά σας να φαίνονται άθλια" και άλλες για τις αφίσες των ηθοποιών και τραγουδιστών. Εγώ θυμάμαι δεν είχα αφήσει ούτε τοίχο ούτε ντουλάπα χωρίς αφίσα ή απόκομμα με φωτογραφίες τραγουδιστών (για όσους ξέρουν Britney Spears is the best - μεγάλο φαν γκερλ μιλάμε). Δεν πρέπει να ξεχάσω να αναφέρω τις ιστορίες ρομάντζα-άρλεκιν-σαπουνόπερα στο τέλος, με εικόνες και συννεφάκια απο πάνω που εξηγούσαν τη συζήτηση (-"Γιατί με παράτησε, δε μπορώ να καταλάβω! σνιφ κλαψ λιγμ σμπαρακουάκ" , -"Σε παράτησε γιατί δεν είχες μεγάλα βυζιά..."). Και όσο μεγαλώναμε δε μας έφτανε πλέον η Κατερίνα, γι'αυτό και βγήκε η ΣΟΥΠΕΡ Κατερίνα, που πιστεύω πως ήταν ο πρόγονος του σημερινού Cosmopolitan. Αναφερόταν σε κοινό που είχε σαν moto "i'm not a girl, not yet a woman" και προσπαθούσε να συνδυάσει το κοριτσάκι του daddy και το κορίτσι του boyfriend, με καυτές συμβούλες για τα προκαταρκτικά, τεστ για το πόσο σ'απατάει το αγόρι σου, τι θα φορεθεί φέτος στις παραλίες και πως θα χρησιμοποιήσεις λάσπες και σκατά του δάσους και θα γίνεις 2 μέρες νεότερη. Το καλό είναι ότι προσέφεραν πολλές φορές και δωράκια και τα δύο περιοδικά (σχεδόν πάντα αποκλειστικά γυναικεία) - οι πρώτες σκιές για τα μάτια που πήρα ήταν δώρο της Σούπερ Κατερίνας χο.
Επειδή δεν ήμασταν όμως μόνο παιδιά του λαού αλλά μας έπιανε και το κουλτουριάρικό μας καμιά φορά, θέλαμε να μάθουμε τα πάντα για τη μουσική σκηνή (ελληνική και ξένη) και επειδή το Heavy Metal Hammer ήταν πολύ heavy και οι παραγγελίες δεν έφταναν Τρίκαλα, την βγάζαμε με το ΑΦΙΣΟΡΑΜΑ fans.
Είχε μέσα αφίσες, συνεντεύξεις με όλους τους in καλλιτέχνες της Ελλάδας και του εξωτερικού, ακόμη και στίχους είχε για πολύ hot τραγούδια (από εκεί είχα μάθει απ'έξω το butterfly από crazy town και όχι μόνο - Ευχαριστώ ΑΦΙΣΟΡΑΜΑ). Το μόνο που δεν είχε ήταν δωράκι cds και cd singles, μόνο μια φορά θυμάμαι είχε μια θήκη για cds, κάαατι ήταν και αυτό δε λέω. Από κουτσομπολιά έιχε αρκετούτσικα, μόνο όσα αφορούσαν μουσικούς και ηθοποιούς βέβαια για να'ναι μέσα στο πνεύμα, αλλά εντάξει, ακόμα και το metal hammer έχει και στην τελική όπως και να το κάνουμε Έλληνες είμαστε, την περιέργεια την έχουμε στο αίμα μας. Οι γιγαντοαφίσες ήταν το ατού του περιοδικού (δικαιολογείται και το όνομα φυσικά). Θυμάμαι μια φορά σε δύο συνεχόμενα τεύχη είχε 2 γιγαντοαφίσες της Britney Spears (τυχαίο; δε νομίζω) που όταν τις κρέμασα έπιαναν μια πόρτα. ΟΛΟΚΛΗΡΗ, αλήθεια λέω. Όταν ήμουν μικρή καθόμουν μπροστά στην αφίσα και μέτραγα το ύψος και έλεγα από μέσα μου "μια μέρα θα μαι και γίνω και γω τόσο ψηλή". Είχα και άλλη μια αφίσα με το Leonardo DiCaprio και εξασκούμουν στο φιλί. Όσοι γελάτε ή κοροϊδεύετε, είστε χαζοί, καταβάθως ξέρετε ότι και σεις τα ίδια κάνατε.