Γατα γατούλα τι χρώμα ζητάς?

Τα παιδιά των 90's είμαστε η τελευταία γενιά που όταν βρισκόμασταν με συνομήλικους μας σε εξωτερικούς χώρους , είτε αυτοί ήταν το προάυλιο του σχολείου, είτε η πλατεία της γειτονιάς είτε η αυλή κάποιας ταβέρνας που μας πήγαν οι γονείς μας να φαμέ με άλλους οικογενιακούς φίλους με παιδιά, δεν παίζαμε με gameboy-psp-κινητα και αλλα ηλεκτρονικά gadgets αλλά παίζαμε παιχνίδια δικής μας εφεύρεσης. Τα παιχνίδια αυτά ποικήλαν ανάλογα τα άτομα που ήμασταν, το φύλλο και την ηλικία κάθε φορά, αλλά πάντα έπεφταν στο τραπέζι οι ίδιες πάνω κάτω προτασεις όταν μαζευόταν μια παρέα απο μπομπιράκια καπου έξω και θέλαμε κάπως να περάσει η ώρα μας.

Πρόταση no 1. 
Τραγουδάκια χωρίς ιδιαίτερο νόημα ακολουθούμενα απο περίεργους συνδιασμούς παλαμακίων και ενα είδος χορευτικού. Τα μεγαλύτερα hits :
1."Ω μαριάμ μαριάμ μαριάμ , σι ντο ρε μι, μακαρό μακαρό, λέο λέο πιπιπι λεο λεο πιπιπι one two three"  Αυτό είχε και ενα σκοπό ότι έπρεπε να αποφύγεις να σε χτυπίσουν και καθόμασταν όλοι σε ενα κύκλο λες και περιμέναμε να καλέσουμε τα πνεύματα.
2. "Εγω μανιόλα, εσύ σπανιόλα το ιταλιανο μεξικάνο πασταφλόρα, με ένα ρετσίνι, στην παλεστίνη σικουανα σικουανα ..." όσο και να σπάω το κεφάλι μου δεν θυμαμαι το τέλος. καθαρα κοριτσίστικο παιχνίδι, με ενα τραγουδακι προφανώς χωρίς νόημα με σκορπιες λέξεις που καναν ομοιοκαταληξία. (κατι σαν το γεια γεια σου καλημερα χανια ηρακλειο)
3. Παρόμοιο με το προηγούμενο "Μηδέν στα νέα μηδεν στα αρχαια μηδεν στα μαθηματικά μα δεν πειράζει στην ιδια ταξη θα τα περασουμε καλα. Με δυο τσιχλίτσες καραμελιτσες κι ενα χωνακι παγωτο και το βραδάκι σινεμαδακι με το αγορακι που αγαπώ" Αυτό έβγαζε νόημα και θυμαμαι οτι όταν ήμουν δημοτικο και το ελεγα δεν καταλαβαινα τι εννοει "νεα" και "αρχαια" .(Μετα ηρθε το γυμνασιο και ολα διαλευκάνθηκαν).
4. Ενα ακομα τετοιου είδους που ομως θυμαμαι πολυυυ αμυδρά εως καθόλου. Θυμαμαι μονο την αρχη "Παμε στην χαβάη, στο ομορφο νησί με τις χαβανέζες και την μουσική...." και αυτο παλι με κλαπ κλαπ παλαμακια και  τραλαλλα.
Καθε φορα που γνωριζα καινουρια παιδάκια χαιρόμουν διοτι υπηρχε ανταλλαγή γνώσεων τετοιων τραγουδιών και μάθαινα καινουρια που δεν τα ήξερε η παρεά μου στο σχολείο.

Πρόταση no 2
Σχοινάκι. Υπηρχαν δύο επιλογες. Το κλασσικό σχοινάκι που πηδάς απο πάνω μια διαχρονική αξία , και..... το απολυτο 90's παιχνιδι κοριτσιων που νομιζω ποτε δεν ειχα καταφερει να τερματισω όλα τα επιπεδα......Το ΛΑΣΤΙΧΟ. Ενα ασπρο λαστιχο που το περνούσαν 2 ατομα πισω απο τα ποδια τους, το τεντωναν και αυτος που επαιζε επερεπε να κανει διαφορες δοκιμασιες σε 3 διαφορετικα υψη. (αστραγαλος, γονατο, μπουτι). Θυμαμαι το τσαφ τσουφ το τρενο περνά μεσα εξω πατά, που πηδαγες δεξια αριστερα μεσα εξω και μετα επρεπε να πατησεις το λαστιχο. Το "κο-κκα-κο-λα".που παταγες παλι το λαστιχο τεσερις φορες. Αγαπημενο παιχνιδι. Ωρες ατελείωτες. Θυμαμαι οταν δεν είμασταν μόνο 2 στερεώναμε την μια μερια  σε καποια καρέκλα ή καναμε καποια πατέντα ώστε να μπορούμε να παίξουμε. Επισεις υπηρχε πρόβλημα όταν τα 2 ατομα που το κρατούσαν ήταν διαφορετικου ύψους, διοτι απο ενα σημειο και μετα έπαιρνε μια κατηφορική κλίση και ηταν ακομη πιο δυσκολο.


Πρόταση no 3
Γατα γατουλα. Επισης πολύ αγαπημενο παιχνιδι. Ηθελε πανω απο 3 ατομα και παιζοταν ως εξης:
Ο ενας εκανε την γατούλα και εκλεινε τα ματια του, οι αλλοι του τραγουδούσαμε "γατα γατουλα τι χρώμα ζητάς, πες ενα χρώμα χωρις να κοιτάς, αλλιώς θα τις φας." και αυτος τοτε ελεγε ενα χρώμα. Εμεις τρεχαμε να βρούμε κατι που να εχει αυτό το χρώμα κι αυτος μας κυνηγούσε. Αν μεχρι να το βρούμε μας επιανε , χαναμε και φυλουσε αυτος που τον επιανε πρωτο. Σαυτό το παιχνίδι θυμαμαι είχαμε εφεύρει νεα χρώματα όπως το "διαμαντί", το "καραμελί", το "ζαχαρί" επισης θυμάμαι να χάνω επειδη δεν ήξερα το "μπορντω" το "σομον" και το "λαδί".(Απο τοτε τα εμαθα καλα).

Πρόταση no 4
Κλασσικό κι αγαπημένο. "Αγαλματακια ακουνητα αμιλητα αγέλαστα. Ενα δυο τρια στοπ" Νομιζω αυτό το παιχνίδι πλεον ειναι κλασσικο, και σιγουρα ολοι το εχουν παιξει. Για να ειμαι ειληκρινής, δεν μαρεσε και παααρα πολυ. Υπηρχαν πολυ καλυτερα όπως η γατουλα.


Πρόταση no 5
Ψειρες-Μήλα. Υπήρχε μπάλα? Σιγουρα θα παίζαμε κατι απο τα 2. Τα μήλα κυρίως τα παίζαμε στο σχολείο γιατι θέλουν πολλά ατομα.Μια παραλλαγή τους που παιζαμε μονο στην κατασκήνωση ήταν το γερμανικό. Υπήρχε και πρωτάθλιμα γερμανικού. Είχε όμως πιο περίπλοκους κανόνες, αν και εμενα μαρεσε περισσότερο απο τα μήλα.
Οι ψείρες είναι ενα απο τα παιχνίδια που παίζω ακόμα. (Εχω παίξει ψείρες σε καταληψη της σχολής!!! και φυσικα στην παραλία). Μαρεσει παρα πολυ. Θελει αντανακλαστικά, τρεξιμο, σημαδι, όλα μαζί.  Για όσους δεν το ξερουν : έχει καποιος την μπάλα, την πετάει ψηλά και φωναζει ενα ονομα απο τους αλλους. Αυτος που ακουσε το ονομα του πρεπει να πιασει την μπαλα, να πει ενα δυο τρια στοπ και τοτε ολοι να σταματισουν και να μεινουν ακίνητοι. Αυτος που εχει την μπαλα προσπαθει να πετυχει καποιον με την μπαλα απο κει που ειναι. Αν δεν τον πετυχει παίρνει μαι ψείρα, αν τον πετυχει παίρνει ο αλλος. Οποιος πηρε την ψειρα συνεχιζει το παιχνιδι.

Πρόσταση no 6
Παραλλαγή κυνηγητού. Το κλασσικο κυνηγητο είναι βαρετο. Δεν παιζαμε σχεδον ποτε. Υπηρχαν ομως δυο παραλλαγες που θυμαμαι.
1. Το κρυφτοκυνηγητο. Που πρωτα κρυβόσουν σαν το κρυφτο και όταν ο αλλος σε εβρισκε επρεπε να σε κυνηγησει και να σε πιασει για να νικησει.
2.Το κυνηγητο με τις φυλακες κλπ. Αυτο νομιζω το λεγαμε "κλεφτες κι αστυνομοι". Αυτο ήταν respect αλλα ήθελε αρκετα ατομα. Χωριζόμασταν σε δυο ομαδες, κλεφτες και αστυνομους. Οι αστυνομοι κυνηγούσαν , οι κλεφτες τρεχανε. Υπήρχαν τα δέντρα που ήταν "ΣΠΙΤΙ!" και οταν ακουμπούσες δεν μπορούσαν να σε πιασουν, και τα δέντρα που ηταν φυλακή και όταν σε πιαναν σε βάζαν εκεί. Οσο ήσουν στην φυλακή μπορούσε καποιος αλλος κλεφτης να ερθει να σου κανει το υπέρτατο "ΞΕΛΈ!" οποτε και σε (ξε)ελευθέρωνε και συνεχιζες να παιζεις.

Το αιώνιο προβλημα.

Καλά όλα αυτά , αλλά.... Ποιος τα φυλάει? Πως αποφασίζαμε?ΜΠΟΥΦ ΜΠΟΥΦ ΜΠΟΥΦ. Περα απο το αμπεμπαμπλομ του κιθεμπλομ., που το λεγαμε στα 3 και στα 6 ηταν πια ξεπερασμενο, είχε βγει μια ολοκληρη γκάμα με τετοια τραγουδάκια.Οπως:  "τρια μπαλονια στον αερα μανα πατερα βγες!", "Σημερα ειναι σαβατο και αυριο κυριακή, περνάει μια τσιγκάνα με κόκκιο βρακί, την βλέπει ο μανάβης, της λεει που πας μωρη, σηκωνει την ποδαρα της και βγαζει μια πορδη, βγαινεις και τα φυλας ολα εσύ" "Ακατα μακατα σουκουτε μπε, αμπε φαμπε ντομινε, ακατα μακατα σουκουτε μπε , αμπε φαμπε βγε" "το παπουτσι σου βρομαει, α-λα-ξε-το"(αυτο επερνε πολυ ώρα). και πολλά πολλά αλλα! Επισης ενας αλλος τροπος ηταν το πα-τη-το. Και οποιος εχανε τα φυλουσε. Και μολις μου ηρθε μια υπερτατη φλασιά! "Εισαι κινεζακι? Ναι., Τρως πολυ ρυζακι ? Ναι Ποσες κουταλιτσες την ημερα τρως? " χαχα

Όλα αυτά συνέβαιναν λοιπόν μεχρι να χτυπίσει το κουδούνι για μέσα, ή το τηλεφώνο του σπιτιου οτι "η μαμα σου ερχεται να σε παρει" ή να ακουστεί μια φωνη "Ηρθε το φαί ελάτε να φάτε"

Δυστυχώς, επειδή είμαι κοριτσάκι, τα περισσότερα απο τα παιχνίδια πυου θυμαμαι και γραφω, είναι κατα κύριο λόγο κοριτσιστικα, αλλά είμαι σίγουρη ότι όλα τα αγόρια έχετε παίξει έστω και μια φόρα γατα γατούλα και μήλα. (Μην το παιζεται σκληροι τωρα)