Pika pika pika pikachu!!!

Έχοντας παρακολουθήσει 2 μέρες ακραία σουρρεαλιστικών εξελίξεων στην Ιαπωνία, με το σεισμό των 8.9 ρίχτερ, το τσουνάμι, τη διαρροή του πυρηνικου εργοστασίου και τον αναμενόμενο επόμενο σεισμό (ο πρώτος ήταν το ορεκτικό, φαίνεται) που ίσως καταφθάνει, δεν ήταν τυχαία η επιλογή θέματος για το ποστ... Από την Ιαπωνία προέρχεται μία ακόμη αφορμή για επεισόδια βίας στο δημοτικό, επικούς καυγάδες 10χρονων και εξοργισμένους παπάδες, η οποία ακούει στο όνομα Pokémon! 

Αν νομίζετε ότι τα πόκεμον είναι απλώς κάτι manga-style τερατάκια που είχαν γίνει μόδα στα 90s, γελιέστε- έχετε αγγίξει μόλις τα σύνορα ενός ολόκληρου σύμπαντος, τις απαρχές μιας βαθιά ριζωμένης φιλοσοφίας και ενός τρόπου ζωής, την επιφάνεια μιας τρίσβαθης λιμνοθάλασσας nerd-ίλας, η οποία αποπνέει μία αίσθηση βαθύτατου σεβασμού: όταν υπάρχει τόσο εκτεταμμένη βιβλιογραφία γύρω από τα πόκεμον, όταν υπάρχουν άνθρωποι που εξακολουθούν να έχουν ως κύρια ενασχόληση τα βιντεογκέιμ, τα RPGς, την ανταλλαγή καρτών πόκεμον, την παρακολούθηση των σειρών και των ταινιών (ω ναι! και υπάρχουν 4 sequel, και ολόκληροι θεματικοί κύκλοι γύρω από κάθε γενιά πόκεμον!!), δεν μπορεί κανείς παρά να υποκλιθεί μπροστά στο μεγαλείο της καμμενιάς και του πόσο ελάχιστη ζωή έχουν τα άτομα που ασχολούνται...

Επομένως, δεν θα επιχειρήσω να το παίξω ειδικός πάνω στο θέμα, θα αναφέρω απλά τη 90ς εμπειρία μας με τα Pokémon! Εξ' ορισμού, οποιοδήποτε media franchise περιλάμβανε κάρτες για να ανταλάσσεις και να συλλέγεις, γινόταν κατευθείαν ανάρπαστο (βλέπε Ανατριχίλες, Τιτανικό, κλπ). Τα Pokémon περιλάμβαναν επιπλέον κασέτες με παιχνίδια για το Gameboy, τις τάπες που έβρισκες στις σακούλες με τα δρακουλίνια, καρτούν στην τηλεόραση, και την αυτονόητη σειρά από μπλουζάκια, καπελάκια, πλαστικά τάπερ για το κολατσιό, λούτρινα κουκλάκια πίκατσου, πλαστικές φιγούρες, παγουρίνια για τη σχολική εκδρομή, σωβρακάκια και ό,τι άλλο τραβάει η ψυχή ενός παιδιού αναθρεμμένου στην καπιταλιστική κοινωνία. Είναι λοιπόν προφανές, ότι όταν η μόδα με τα πόκεμον ήρθε στην Ελλάδα, πέσαμε όλοι με τα μούτρα, προκαλώντας αντιδράσεις στους ενήλικες που διακυμαίνονταν από ενθουσιώδη αρρωστημένη ψύχωση και ταύτιση, μέχρι και δαιμονοποίησή τους από έξαλλους θρησκολάγνους! 

Για να είμαι ειλικρινής, δεν νομίζω ότι υπήρξε πιο βαρετή μόδα σ' ολόκληρη τη δεκαετία (εντάξει, ξέρω ότι θα φάω κράξιμο τώρα!), αλλά έχω να παρατηρήσω ότι τα παιχνίδια Pokémon για το Gameboy ήταν αξεπέραστα! Έχω περάσει ατελείωτες ώρες να παλέβω να προσπεράσω πίστες στο λαχανί γκεϊμ-μπόϊ του ξαδέρφου μου, όσο περιμέναμε τους παππούδες μας να σηκωθούν απ' το μεσημεριανό τους ύπνο να μας πάνε βόλτα για παγωτό στο Ζάππειο...Εν τω μεταξύ ο ξάδερφός μου από δίπλα με έπρηζε στη γκρίνια γιατί του μονοπωλούσα το Gameboy, αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα γιατί ήμουνα το μεγαλύτερο από τα παιδιά και επομένως ο boss της υπόθεσης- έχει τις χάρες του, το να είσαι το πρώτο παιδί της οικογένειας!

Η μανία με τα πόκεμον συνεχίζεται ακόμα και σήμερα σε ορισμένους κύκλους, ακόμα και στην Ελλάδα. Έτσι, όσοι παραμένετε πιστοί, μπορείτε να λάβετε μέρος στην ηλεκτρονική κοινότητα αφιερωμένη στα πόκεμον και να συζητήσετε φλέγοντα θέματα όπως ποιά ακριβώς απόχρωση κίτρινου είναι ο πίκατσου: http://www.legendarypokemon.net/forums/ Καλή διασκέδαση!