"Διάβασε και κανένα βιβλίο, παιδί μου, όλη μέρα παίζεις αυτά τα μπλιμπλίκια (μτφ. Gameboy, Playstation, ο,τιδήποτε με κουμπιά και οθονη)!" σου έλεγαν γηραιά μέλη της οικογενείας σου, δίνοντάς σου κάποιο τραγικό βιβλίο με υπόθεση-remix του "Φεγγαράκι μου λαμπρό" : το θαρραλέο ελληνόπουλο την εποχή της Τουρκοκρατίας, διψά για μάθηση και παρά την αδίστακτη καταπίεση των κατακτητών, πηγαίνει στο κρυφό σχολειό του παπά-Ροδάνθιου και μαθαίνει γράμματα. Άσε που μετά το μάθημα, αρπάζει ένα τουφέκι που βρισκόταν τυχαία πεταμένο στη γωνιά και τρέχει έξω και υπερασπίζεται τη γη των προγόνων του από τους πανκάκιστους Τούρκους...
Οφείλουμε κατά κυριο λόγο το γεγονός ότι δεν καταλήξαμε με τη νοημοσύνη του εθνικιστή νεάντερταλ στον Ευγένιο Τριβιζά, εγκληματολόγου και συγγραφέα της "Τελευταίας Μαύρης Γάτας", της "Μαγισσας Φρικαντέλας", του "Τουνελόδρακου", της "Φρουτοπίας" και αμέτρητων άλλων βιβλίων για παιδιά που κυρίευσαν τη φαντασία μας με μαγικές χώρες, ξεκαρδιστικούς ήρωες με εκκεντρικά ονόματα, απίστευτες εφευρέσεις και πανέξυπνο χιούμορ που σπάνια βρίσκεις σε ενήλικες συγγραφείς!
Από πού να ξεκινήσει κανείς; Η βιβλιογραφία του Τριβιζά είναι ατελείωτη, αλλά για όσους ζήσαμε τα 90s ως παιδιά, θα μας μείνουν χαραγμένα
"Τα τρία μικρά λυκάκια", που πασχίζουν να χτίσουν το σπίτι τους αλλά κάθε φορά, ο Ρούνι-Ρούνι, το ύπουλο κακό γουρούνι το βανδαλίζει εως ότου χτίζουν ένα σπίτι από λουλούδια και του μαλακώνουν την καρδιά,
"Τα μαγικά μαξιλάρια", που μπορούν να έχουν μέσα τους τα πιο σκοτεινά και άραχνα υλικά ώστε να βλέπεις φρικτούς εφιάλτες, ή τα ομορφότερα πράγματα του κόσμου, για να έχεις υπέροχα όνειρα,
"Τα 88 ντολμαδάκια", όπου σε κάθε σελίδα αποφασίζεις εσύ πώς θα συνεχιστεί η περιπέτεια της Έμμας,
ότι "Ποτέ μη γαργαλάς ένα γορίλα",
"Το παπάκι που δεν του αρέσανε τα ποδαράκια του", που παρά την πίεση γονιών και γνωστών αποφασίζει να αποδείξει ότι δεν χρειάζεται να είναι παντα κίτρινο το χρώμα των ποδιών των παπιών....
...εντάξει πιστεύω ότι θα το κουράσω αν συνεχίσω, παρ'όλο που δεν έχω αναφέρει ούτε τα μισά από τα βιβλία που αγάπησα και σίγουρα θα έχετε να προσθέσετε στη λίστα!
Ως φανατική Τριβιζική, έχω να παραθέσω και αυτό εδώ, σαν claim to fame:
Οφείλουμε κατά κυριο λόγο το γεγονός ότι δεν καταλήξαμε με τη νοημοσύνη του εθνικιστή νεάντερταλ στον Ευγένιο Τριβιζά, εγκληματολόγου και συγγραφέα της "Τελευταίας Μαύρης Γάτας", της "Μαγισσας Φρικαντέλας", του "Τουνελόδρακου", της "Φρουτοπίας" και αμέτρητων άλλων βιβλίων για παιδιά που κυρίευσαν τη φαντασία μας με μαγικές χώρες, ξεκαρδιστικούς ήρωες με εκκεντρικά ονόματα, απίστευτες εφευρέσεις και πανέξυπνο χιούμορ που σπάνια βρίσκεις σε ενήλικες συγγραφείς!
Από πού να ξεκινήσει κανείς; Η βιβλιογραφία του Τριβιζά είναι ατελείωτη, αλλά για όσους ζήσαμε τα 90s ως παιδιά, θα μας μείνουν χαραγμένα
"Τα τρία μικρά λυκάκια", που πασχίζουν να χτίσουν το σπίτι τους αλλά κάθε φορά, ο Ρούνι-Ρούνι, το ύπουλο κακό γουρούνι το βανδαλίζει εως ότου χτίζουν ένα σπίτι από λουλούδια και του μαλακώνουν την καρδιά,
"Τα μαγικά μαξιλάρια", που μπορούν να έχουν μέσα τους τα πιο σκοτεινά και άραχνα υλικά ώστε να βλέπεις φρικτούς εφιάλτες, ή τα ομορφότερα πράγματα του κόσμου, για να έχεις υπέροχα όνειρα,
"Τα 88 ντολμαδάκια", όπου σε κάθε σελίδα αποφασίζεις εσύ πώς θα συνεχιστεί η περιπέτεια της Έμμας,
ότι "Ποτέ μη γαργαλάς ένα γορίλα",
"Το παπάκι που δεν του αρέσανε τα ποδαράκια του", που παρά την πίεση γονιών και γνωστών αποφασίζει να αποδείξει ότι δεν χρειάζεται να είναι παντα κίτρινο το χρώμα των ποδιών των παπιών....
...εντάξει πιστεύω ότι θα το κουράσω αν συνεχίσω, παρ'όλο που δεν έχω αναφέρει ούτε τα μισά από τα βιβλία που αγάπησα και σίγουρα θα έχετε να προσθέσετε στη λίστα!
Ως φανατική Τριβιζική, έχω να παραθέσω και αυτό εδώ, σαν claim to fame:
Ω ναι! Εχω βγει σε φωτογραφία μαζι με τον Τριβιζά και την αδερφή μου και δημοσιευτεί κιόλας!!
Περιττό να πω ότι τα είχα όλα και τα λάτρευα!! Αγαπούσα τρελά τον τριβιζά και χάρη σ'αυτόν έφτασα γυμνάσιο και είχα διαβάσει και κανένα εξωσχολικό βιβλίο. Γιατί δεν καταδεχόμουν να διαβάσω οτιδήποτε άλλο. Τα άλλα μου φαίνονταν βαρετα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα προσθέσω την χαρά και το γκουντουν!!
και εγω τα είχα όλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήτα ντολμαδάκια ήταν κορυφαίο βιβλιο.
Α ρε ευγένιε!