Γατα γατούλα τι χρώμα ζητάς?

Τα παιδιά των 90's είμαστε η τελευταία γενιά που όταν βρισκόμασταν με συνομήλικους μας σε εξωτερικούς χώρους , είτε αυτοί ήταν το προάυλιο του σχολείου, είτε η πλατεία της γειτονιάς είτε η αυλή κάποιας ταβέρνας που μας πήγαν οι γονείς μας να φαμέ με άλλους οικογενιακούς φίλους με παιδιά, δεν παίζαμε με gameboy-psp-κινητα και αλλα ηλεκτρονικά gadgets αλλά παίζαμε παιχνίδια δικής μας εφεύρεσης. Τα παιχνίδια αυτά ποικήλαν ανάλογα τα άτομα που ήμασταν, το φύλλο και την ηλικία κάθε φορά, αλλά πάντα έπεφταν στο τραπέζι οι ίδιες πάνω κάτω προτασεις όταν μαζευόταν μια παρέα απο μπομπιράκια καπου έξω και θέλαμε κάπως να περάσει η ώρα μας.

Πρόταση no 1. 
Τραγουδάκια χωρίς ιδιαίτερο νόημα ακολουθούμενα απο περίεργους συνδιασμούς παλαμακίων και ενα είδος χορευτικού. Τα μεγαλύτερα hits :
1."Ω μαριάμ μαριάμ μαριάμ , σι ντο ρε μι, μακαρό μακαρό, λέο λέο πιπιπι λεο λεο πιπιπι one two three"  Αυτό είχε και ενα σκοπό ότι έπρεπε να αποφύγεις να σε χτυπίσουν και καθόμασταν όλοι σε ενα κύκλο λες και περιμέναμε να καλέσουμε τα πνεύματα.
2. "Εγω μανιόλα, εσύ σπανιόλα το ιταλιανο μεξικάνο πασταφλόρα, με ένα ρετσίνι, στην παλεστίνη σικουανα σικουανα ..." όσο και να σπάω το κεφάλι μου δεν θυμαμαι το τέλος. καθαρα κοριτσίστικο παιχνίδι, με ενα τραγουδακι προφανώς χωρίς νόημα με σκορπιες λέξεις που καναν ομοιοκαταληξία. (κατι σαν το γεια γεια σου καλημερα χανια ηρακλειο)
3. Παρόμοιο με το προηγούμενο "Μηδέν στα νέα μηδεν στα αρχαια μηδεν στα μαθηματικά μα δεν πειράζει στην ιδια ταξη θα τα περασουμε καλα. Με δυο τσιχλίτσες καραμελιτσες κι ενα χωνακι παγωτο και το βραδάκι σινεμαδακι με το αγορακι που αγαπώ" Αυτό έβγαζε νόημα και θυμαμαι οτι όταν ήμουν δημοτικο και το ελεγα δεν καταλαβαινα τι εννοει "νεα" και "αρχαια" .(Μετα ηρθε το γυμνασιο και ολα διαλευκάνθηκαν).
4. Ενα ακομα τετοιου είδους που ομως θυμαμαι πολυυυ αμυδρά εως καθόλου. Θυμαμαι μονο την αρχη "Παμε στην χαβάη, στο ομορφο νησί με τις χαβανέζες και την μουσική...." και αυτο παλι με κλαπ κλαπ παλαμακια και  τραλαλλα.
Καθε φορα που γνωριζα καινουρια παιδάκια χαιρόμουν διοτι υπηρχε ανταλλαγή γνώσεων τετοιων τραγουδιών και μάθαινα καινουρια που δεν τα ήξερε η παρεά μου στο σχολείο.

Πρόταση no 2
Σχοινάκι. Υπηρχαν δύο επιλογες. Το κλασσικό σχοινάκι που πηδάς απο πάνω μια διαχρονική αξία , και..... το απολυτο 90's παιχνιδι κοριτσιων που νομιζω ποτε δεν ειχα καταφερει να τερματισω όλα τα επιπεδα......Το ΛΑΣΤΙΧΟ. Ενα ασπρο λαστιχο που το περνούσαν 2 ατομα πισω απο τα ποδια τους, το τεντωναν και αυτος που επαιζε επερεπε να κανει διαφορες δοκιμασιες σε 3 διαφορετικα υψη. (αστραγαλος, γονατο, μπουτι). Θυμαμαι το τσαφ τσουφ το τρενο περνά μεσα εξω πατά, που πηδαγες δεξια αριστερα μεσα εξω και μετα επρεπε να πατησεις το λαστιχο. Το "κο-κκα-κο-λα".που παταγες παλι το λαστιχο τεσερις φορες. Αγαπημενο παιχνιδι. Ωρες ατελείωτες. Θυμαμαι οταν δεν είμασταν μόνο 2 στερεώναμε την μια μερια  σε καποια καρέκλα ή καναμε καποια πατέντα ώστε να μπορούμε να παίξουμε. Επισεις υπηρχε πρόβλημα όταν τα 2 ατομα που το κρατούσαν ήταν διαφορετικου ύψους, διοτι απο ενα σημειο και μετα έπαιρνε μια κατηφορική κλίση και ηταν ακομη πιο δυσκολο.


Πρόταση no 3
Γατα γατουλα. Επισης πολύ αγαπημενο παιχνιδι. Ηθελε πανω απο 3 ατομα και παιζοταν ως εξης:
Ο ενας εκανε την γατούλα και εκλεινε τα ματια του, οι αλλοι του τραγουδούσαμε "γατα γατουλα τι χρώμα ζητάς, πες ενα χρώμα χωρις να κοιτάς, αλλιώς θα τις φας." και αυτος τοτε ελεγε ενα χρώμα. Εμεις τρεχαμε να βρούμε κατι που να εχει αυτό το χρώμα κι αυτος μας κυνηγούσε. Αν μεχρι να το βρούμε μας επιανε , χαναμε και φυλουσε αυτος που τον επιανε πρωτο. Σαυτό το παιχνίδι θυμαμαι είχαμε εφεύρει νεα χρώματα όπως το "διαμαντί", το "καραμελί", το "ζαχαρί" επισης θυμάμαι να χάνω επειδη δεν ήξερα το "μπορντω" το "σομον" και το "λαδί".(Απο τοτε τα εμαθα καλα).

Πρόταση no 4
Κλασσικό κι αγαπημένο. "Αγαλματακια ακουνητα αμιλητα αγέλαστα. Ενα δυο τρια στοπ" Νομιζω αυτό το παιχνίδι πλεον ειναι κλασσικο, και σιγουρα ολοι το εχουν παιξει. Για να ειμαι ειληκρινής, δεν μαρεσε και παααρα πολυ. Υπηρχαν πολυ καλυτερα όπως η γατουλα.


Πρόταση no 5
Ψειρες-Μήλα. Υπήρχε μπάλα? Σιγουρα θα παίζαμε κατι απο τα 2. Τα μήλα κυρίως τα παίζαμε στο σχολείο γιατι θέλουν πολλά ατομα.Μια παραλλαγή τους που παιζαμε μονο στην κατασκήνωση ήταν το γερμανικό. Υπήρχε και πρωτάθλιμα γερμανικού. Είχε όμως πιο περίπλοκους κανόνες, αν και εμενα μαρεσε περισσότερο απο τα μήλα.
Οι ψείρες είναι ενα απο τα παιχνίδια που παίζω ακόμα. (Εχω παίξει ψείρες σε καταληψη της σχολής!!! και φυσικα στην παραλία). Μαρεσει παρα πολυ. Θελει αντανακλαστικά, τρεξιμο, σημαδι, όλα μαζί.  Για όσους δεν το ξερουν : έχει καποιος την μπάλα, την πετάει ψηλά και φωναζει ενα ονομα απο τους αλλους. Αυτος που ακουσε το ονομα του πρεπει να πιασει την μπαλα, να πει ενα δυο τρια στοπ και τοτε ολοι να σταματισουν και να μεινουν ακίνητοι. Αυτος που εχει την μπαλα προσπαθει να πετυχει καποιον με την μπαλα απο κει που ειναι. Αν δεν τον πετυχει παίρνει μαι ψείρα, αν τον πετυχει παίρνει ο αλλος. Οποιος πηρε την ψειρα συνεχιζει το παιχνιδι.

Πρόσταση no 6
Παραλλαγή κυνηγητού. Το κλασσικο κυνηγητο είναι βαρετο. Δεν παιζαμε σχεδον ποτε. Υπηρχαν ομως δυο παραλλαγες που θυμαμαι.
1. Το κρυφτοκυνηγητο. Που πρωτα κρυβόσουν σαν το κρυφτο και όταν ο αλλος σε εβρισκε επρεπε να σε κυνηγησει και να σε πιασει για να νικησει.
2.Το κυνηγητο με τις φυλακες κλπ. Αυτο νομιζω το λεγαμε "κλεφτες κι αστυνομοι". Αυτο ήταν respect αλλα ήθελε αρκετα ατομα. Χωριζόμασταν σε δυο ομαδες, κλεφτες και αστυνομους. Οι αστυνομοι κυνηγούσαν , οι κλεφτες τρεχανε. Υπήρχαν τα δέντρα που ήταν "ΣΠΙΤΙ!" και οταν ακουμπούσες δεν μπορούσαν να σε πιασουν, και τα δέντρα που ηταν φυλακή και όταν σε πιαναν σε βάζαν εκεί. Οσο ήσουν στην φυλακή μπορούσε καποιος αλλος κλεφτης να ερθει να σου κανει το υπέρτατο "ΞΕΛΈ!" οποτε και σε (ξε)ελευθέρωνε και συνεχιζες να παιζεις.

Το αιώνιο προβλημα.

Καλά όλα αυτά , αλλά.... Ποιος τα φυλάει? Πως αποφασίζαμε?ΜΠΟΥΦ ΜΠΟΥΦ ΜΠΟΥΦ. Περα απο το αμπεμπαμπλομ του κιθεμπλομ., που το λεγαμε στα 3 και στα 6 ηταν πια ξεπερασμενο, είχε βγει μια ολοκληρη γκάμα με τετοια τραγουδάκια.Οπως:  "τρια μπαλονια στον αερα μανα πατερα βγες!", "Σημερα ειναι σαβατο και αυριο κυριακή, περνάει μια τσιγκάνα με κόκκιο βρακί, την βλέπει ο μανάβης, της λεει που πας μωρη, σηκωνει την ποδαρα της και βγαζει μια πορδη, βγαινεις και τα φυλας ολα εσύ" "Ακατα μακατα σουκουτε μπε, αμπε φαμπε ντομινε, ακατα μακατα σουκουτε μπε , αμπε φαμπε βγε" "το παπουτσι σου βρομαει, α-λα-ξε-το"(αυτο επερνε πολυ ώρα). και πολλά πολλά αλλα! Επισης ενας αλλος τροπος ηταν το πα-τη-το. Και οποιος εχανε τα φυλουσε. Και μολις μου ηρθε μια υπερτατη φλασιά! "Εισαι κινεζακι? Ναι., Τρως πολυ ρυζακι ? Ναι Ποσες κουταλιτσες την ημερα τρως? " χαχα

Όλα αυτά συνέβαιναν λοιπόν μεχρι να χτυπίσει το κουδούνι για μέσα, ή το τηλεφώνο του σπιτιου οτι "η μαμα σου ερχεται να σε παρει" ή να ακουστεί μια φωνη "Ηρθε το φαί ελάτε να φάτε"

Δυστυχώς, επειδή είμαι κοριτσάκι, τα περισσότερα απο τα παιχνίδια πυου θυμαμαι και γραφω, είναι κατα κύριο λόγο κοριτσιστικα, αλλά είμαι σίγουρη ότι όλα τα αγόρια έχετε παίξει έστω και μια φόρα γατα γατούλα και μήλα. (Μην το παιζεται σκληροι τωρα)

Ακομα μια προσφορά της δεκαετίας των 90, στον ποιοτικο κινηματογραφο

Αλλη μια συγκλονιστική ανακάλυψη που συνέβη οταν ημασταν παιδια. Στο παραπάνω βίντεο παρακολουθείτε μια απταιστη απόδωση αρχαίων ελληνικών, που μελετάται απο ξένους γλωσσολόγους ως "η καλύτερη εως τωρα λεκτική ομιλία σε δωρικο ρυθμό" ,καθοτι είναι η μοναδική φορά που καποιος συγχρονος ανθρωπος εφτασε τα αρχαια ελληνικά τόσο κοντα στον τρόπο που τα μιλούσαν οι αρχαιοι ελληνες φιλόσοφοι. Ο σωκρατης ο ιδιος θα ζήλευε τον στόμφο και την άρτια χρήση των λέξεων. Υστερα απο αυτό το βίντεο ο Λιακοπουλος είναι πεπεισμένος ότι η Renée O'Connor (gabrielle) είναι γνήσια απόγονος των Ελ. Επισης πληροφοριακα να ανεφέρω ότι είναι η πρώτη φορά που διαχωριζεται τοσο εντονα ο ιωνικος απο τον δωρικο ρυθμό, και επιτελους μαθαίνουμε ότι η εκφραση "Ετσι κι Ετσι" εχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα, οπως  και το δρομολογιο του κτελ "χανια-Ηρακλειο" . Τελος υπηρχε και αλλο κειμενο το οποιο κοπηκε  και ελεγε με τον ιδιο απιστευτο δωρικο ρυθμο "Μαλακα παστίτσιο σουβλακι μουσακα ".

Καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς

Θυμάμαι ακόμα τι είχε συμβεί όταν μια τσιχλα κόλλησε, σε μια σελιδα απο το τετραδιο του "σκεφτομαι και γραφω" στην δευτέρα δημοτικού. Μια στιμορολ ήταν η αιτια,μια απο τις εκθέσεις μου  να εχει μια μεγαλη τρυπα στην μέση, στην προσπάθια μου να βγάλω την τσιχλα για να μην το παρουν χαμπάρι οι γονεις μου, (φυσικα και το πηραν, οι γονεις τυχαινε παντα να ειναι πιο πονηροι απο μας), το τετράδιο μου να μυρίζει μέντα για μήνες, και εγω να τιμορηθω να μην ξαναφαω τσιχλα για καποιες βδομάδες. Επισης θυμαμαι χαρακτηριστικά να τρωω κρυφά τσιχλες όσο καιρο ήμουν τιμορημένη, γιατι ... δεν γινοταν να μην φαω.
Φυσικά και δεν προσπαθώ να πω οτι οι τσίχλες ειναι 90's,( 5,000 year old chewing gum with tooth imprints, made of birch bark tar, has been found in Kierikki , αναφερει η wikipedia οποτε μαλλον μιλαμε για μια αρχαια εφευρεση!!!). Μπορει λοιπον η πρωτη τσιχλα να βρεθηκε στο κιερικκι ή στο τσιμπουντι πριν απο 5000 χρονια, εγω ομως θυμαμαι καθημερινα στο σχολιο να ανταλλασω τσιχλες, γλυφιτζουρια και καραμελες (με αποτελεσμα και το κολλημα στο τετραδιο μια εξαυτων).
Προσωπικα θα χαρακτήριζα χρυση-δεκαετια της τσιχλας τα 90's διοτι τοτε πρωτοκυκλοφορισε στην ελλαδα η αγαπημενη μου παιδικη τσιχλα Bubbaloo !!

Δεν ξερω  αν εφταιγε ο cool γατουλης, το στρογγυλο σχημα, το σιροπι που ετρεχε απο μέσα ή οι πολλες διαφορετικες γευσεις που εβγαινε, παντως κατι απο αυτα ευθύνεται για το οτι παίζει να εχω φαει περισσότερες bubbaloo απο ότι μακαροναδες στην ζωή μου. Και τωρα που το γραφω και εχω και την εικονα διπλα θελω μια! (προσωπικη αγαπημενη: η ροζ. Βλ. εικονα).






Περα ομως απο την bubbaloo και τον γατο που παντα μου θυμιζε τον γατο των cheetos 
υπήρχαν κι αλλες γλυκές λιχουδιες που μπορούσες να προμιθευτείς απο το περιπτερο μολις σχολούσες απο τα αγγλικα ή όταν επαιζες με τους φίλους σου στην πλατεια, με λίγες μόνο δραχμές.

Τσιχλες-Τσιγαρα-Αστερίξ. Δεν ξερω αν η ιδεα του να βγουν τσιχλες σαν τσιγαρα για παιδια ηταν σωστή ή υποσυνείδητα περναει στα παιδια να γινουν καπνιστες. Δεν κανουμε κοινωνικοπολιτικη αναλυση εδω. Εγω αυτο που ξερω ειναι οτι  αν θελαμε να προσποιηθούμε ότι καπνίζουμε 2 ήταν οι πιο πετυχημένοι τρόποι. Ή με πουρακι καπρισ ή με τσιχλα αστεριξ. Και ήταν και αυτες απο τις αγαπημενες μου τσιχλες. Δυστυχως δεν βρηκα καμια φωτογραφια των συγκεκρημένων (γιαυτο και εβαλα αυτη τη μουφα εικονα,δεν συγκρινεται με τις τσιχλες αστεριξ) θυμάμαι όμως ότι ηταν σε σειρομενο ασπρο κουτακι με τον αστεριξ ή το οβελιξ απεξω και μεσα εκτος απο τις τσιχλες ειχε και ενα αυτοκολητο απο καποιον ηρωα του κομικ.

Τσιχλα με το μετρο Η τσιχλα που για να την φας γινοσουν χάλια διοτι έπρεπε με καποιο τρόπο να την ξετυλίξεις, να την κόψεις και να την φας. Και μεχρι να το κανεις αυτο (ειδικα προς το τελος που δεν ξετυλιγόταν) τα χέρια σου γεμιζαν ζαχαρη, κολλούσαν και μυριζαν χαρακτηρισικη μυρωδιά τσίχλας.  Η  τσιχλα-με-το-μετρο (και οντως ειναι ενα μετρο) που θυμαμαι να αγόραζα εγώ, δεν είναι η εικονιζόμενη, αλλά ήταν μια σε κόκκινη συσκευασια , στρογγυλη (σαν κι αυτην της εικονας) αλλα αντι για τον φλώρο που εχει αυτη η τυχαια google-search image που εβαλα, είχε σκιτσαρισμενο εναν τυπο που εμοιαζε με το ανθρωπακι απο τα ελαστικα της michelin και ηταν απο τσιχλα και καλα(το ανθρωπακι).

Τσιχλα σε σωληνάριο

 

Παρομοια εφευρεση με την απο πανω, μόνο που αυτη ηταν σαν οδοντόκρεμα. Και μ'αυτην γινοσουν απιστευτα χαλια για να την φας! Η αληθεια ειναι οτι δεν ετρωγα πολυ συχνα τσιχλα σε σωληναριο οποτε δεν την θυμαμαι και πολυ καλα. Γευστικα παντως θυμαμαι εμοιαζε πολυ με την τσιχλα με το μετρο.

Η τσιχλα που δεν εμαθα ποτε το ονομα της 

αλλά είναι τόσο 90's όσο τα αυτοκόλητα power ranger panini.

Στην Ελλαδα νομιζω η πιο δημοφιλής ήταν η κιτρινη. Θυμαμαι ακομα το μεταλιζέ χαρτάκι, την κυματιστη καλοσκαλισμένη παραλληλόγραμμη επιφανεια της, το ανοιχτο κιτρινο χρώμα της, και την υπεροχη γευση της. Ενα εργο τεχνης!

Και σιγουροι ολοι θυμαστε την αντιστοιχη φαρσα που ειχε βγει εκει γυρω στο 96, που ηταν εμπνευσμενη απο αυτες τις τσιχλες. Εκεινη η μερα  που πήγα μες στην τρελη χαρα να παρω τσιχλα απο τον συμμαθητη μου και αντι για τσιχλα, επιασε το δαχτυλο μου ενα πραγμα σαν ποντικοπαγίδα για τον τζερυ, εχει χαραχτει ανεξίτηλα στην μνήμη μου. Την επομενη μερα το αγορασα κι εγω αυτο το μαραφέτι και πηρα το αιμα μου πισω, κανοντας το σε οσους συμμαθητες μου δεν το ηξεραν ακομα και σε οποιον αμοιρο συγγενη-οικογενιακο φιλο τυχαινε να βρεθει στον δρομο μου. Ιδου και η τσιχλα-φαρσα (τελευταια φωτο)

Και απο τις τσιχλες περνάω αμέσως στις καραμελες. 

Ποιος δεν εχει γκρινιαξει στην μαμα του, την ωρα που περιμενε στην ουρα στο ταμειο του μαρινοπουλου/βασιλοπουλου(εκαστοτε σουπερ μαρκετ), να του αγορασει ενα ακομα πλαστικο μακροστενο κουτακι για καραμελες με ενα κεφαλι απο καρτουν για κουμπωμα, που ειδε να κρεμεται διπλα στις μπαταριες στο σταντ με τις τσιχλες?

Και φυσικα μιλαω για τα PEZ

Τα παντα πρεπει να εχουν βγει σε πεζ-εκδοση. κι οταν λεω τα παντα δεν εννοω τα παντα απο cartoon, αυτο εννοειται(απο batman μεχρι super mario). εννοω ΤΑ ΠΑΝΤΑ  (link 1, link2, link3)

Μεχρι και ο chuck norris εγινε pez...(με την διαφορα οτι ο τσακ νορις ως θηκη για πεζ δεν βγαζει απο το στωμα του καραμελες οπως τα αλλα, αλλα εκτοξευει στριφογυριστες κλωτσιες απο τον θυμο του που εγινε pez)

Παροτι παντως στην ελλαδα περιοριστηκε πολυ η μοδα τους στην αμερικη συνεχιζουν να βγαινουν με μεγαλη επιτυχια.

Γλυφιτζουρι με σφυριχτρα

Δεν ηταν ακριβως αυτη η μαρκα. Αυτο που επερνα εγω ειχε ενα πουλι απεξω σαν παπαγαλο, αλλα το στυλ ηταν το ιδιο. Ετρωγες το γλυφιτζουρι και μετα εσπαγες τα νευρα των γυρων σου γιατι σου εμενε η σφυριχτρα! Τα αγαπουσα!! 

Και μετα ηρθαν... τα chupa chups κι ολα τελειωσαν... (μνιεχ)

Βραχιολακια με καραμελες

 

Ουτε απο αυτα ειχα πολυ συχνα. Πρεπει να ειχα 1,2 αλλα θυμαμαι γενικα να υπαρχουν. Ηταν δυσχρηστα παντως. Πως να φας την καραμελα απο κει ?Επίσης υπήρχαν καραμέλες - ρολόγια. Σαν το διπλανό μόνο που ήταν ρολογάκι αντί για βραχιολάκι.

Τελος, για εναν γλυκο επιλογο να αναφέρω τα αξεχαστα και διαχρονικα χαριμπο (περιοριζομαι σε απλη αναφορα διοτι ολοι ξερουν και θυμουνται τα χαριμπο), τις τσιχλες σε σχημα μπαλας ποδοσφαίρου που πουλουσαν μια μια τα περιπτερα,  τις ξυνες τσιχλες σε σχημα φρουτων, την mega big babol, τις καραμελες σε καθε σπιτι γιαγιας , αυτο που παντα το ηθελα,  και σιγουρα ειναι πολλα ακομα που τα εχω ξεχασει.

Αχ, Sweet 90's.

καψουρο90's

Δεν θα μπορούσα να κάνω καλύτερο ποστ αυτή τη στιγμη. Καθ'ότι είμαι άτομο που τις δυσκολες/περιεργες καταστάσεις που μου συμβαίνουν προσπαθώ να τις αντιμετωπίσω με λίγο χιουμορ και λίγο σαρκασμο (αλλιως δεν γίνεται), τις τελευταιες 13 ωρες παίζουν απο τα ηχεία του υπολογιστή μου τραγούδια που κάποτε τα τραγουδούσα με την 6χρονη κολλητή μου, και που τώρα είναι τα καταλληλότερα κομμάτια για να αυτοσαρκαστώ όταν πιάνω τον εαυτό μου να ταυτίζεται με τους στιχους τους.Ξεκινώντας να βρίσκω απολυτα ταιριαστούς τους στίχους αυτου του κομματιου http://www.youtube.com/watch?v=dbCm1DDb-AU   βρέθηκα να ακούω κομμάτια στο youtube που ειχα να τα ακούσω απο χωρισμούς ή πάρτυ του δημοτικού. (Να σημειωσω εδω οτι τον ρεμο τον αποχαιρέτησα κάπου στην πρώτη γυμνασίου, γιαυτο και γελαω με μενα οταν ταυτίζομαι με τα τραγουδια του, του 96 ). Εχοντας λοιπόν αθελα μου γυρίσει σε προγυμνασιακές εποχές, κοντά ενα 15ωρο τώρα, αποφάσισα να κάνω και ενα ποστ για τα τραγούδια αυτά.

Και μετα απο αυτή τη σύντομη , λίγο προσωπική εισαγωγή, ας προχωρίσω στους έλληνες τραγουδοποιούς που σημάδεψαν τα παιδικά μας χρόνια(και μην πει κανεις "εγω ακουγα μονο τρυπες και παπακωνσταντινου στο δημοτικο ")

Σημειωση: Ψαχνοντας σε παλια cd και στο youtube συνειδητοποιησα ότι είναι πάρα πολλα αυτα που πρέπει να αναφερθούν. Παρ'όλα αυτα δεν θελω να τα βάλω όλα σε ενα ποστ και επισης δεν ηθελα να βαλω πανω απο ενα τραγουδι απο τον καθε τραγουδιστη, γιαυτο συγχωρέστε με που εχω παραλείψει πολλά. Σιγουρα θα υπαρξει μελλοντικη αναρτηση και με αλλα χιτακια. Αυτο ας ειναι ενα λιγο πιο..."προσωπικο" ποστ και με καποια απο τα τραγουδια να ειναι λιγο πιο "προσωπικα" κομματια...

Και ξεκιναω:
Νο1: 1996: 1ο cd του Αντωνη Ρέμου - Αντώνης Ρέμος(ο τιτλος του cd). Περιεχει το κομματι που επαιζε σε καθε κασετόφωνο, σε καθε ραδιοφωνο, που όλοι το εχουμε τραγουδισει. Ενα κομμάτι άρηκτα συνδεδεμενο με τα μεσα της δεκαετιας των 90's. *Δυστυχως η "αγαπητη" Sony music αποφασισε να κατεβασει τα περισσότερα τραγούδια απο το youtube κι ετσι το βρίκα μόνο live.
Τι ήμουνα για σενανε τι ήσουνα για μενανε.



Νομιζω ήταν το τραγουδι που ο Ρεμος έγινε γνωστός, και γιαυτο εχει αφίσει ιστορία. Θυμαμαι χαρακτηριστικά να το τραγουδάω στην κατασκήνωση.


Νο 2:1997 Μαζωνακης- Εδω. Τραγούδι: Εδώ. Το τραγουδι αυτο ειχε διαγραφεί απο την μνήμη μου μεχρι που πέρισι το ακουσα σε ένα παρτυ, όταν ηρθε η ιδεα στον dj να αλλάξει ξαφνικά την μουσική απο disco των 80's σε ελληνικα hits των 90's. Και τοτε, ήταν μια απο τις φορες, που αναφωνησα :"Πωπω! Αυτο το κομμάτι!!!! Εχω να το ακουσω απο τοτε". Ενα τραγουδι πριν ο μαζωνακης γινει ο "μαζω" με τις γουνες και τα γκουτσι φορεματα.



Νο3: 1998 Σακης Ρουβας-Κατι απο μενα. Τραγούδι: Δεν εχει σιδερα η καρδια σου. Πήγαινα να γραψω ότι το βιντεο κλιπ ειναι αστειο, όταν την ώρα που πληκτρολογούσα συνειδητοποιήσα ότι το γεγονος αυτο δεν ειναι κατι πρωτότυπο για τα βιντεο κλιπ του Ρουβα εκεινη την εποχη (βλεπε Ελα μου, Αντεξα, Τωρα αρχιζουν τα δυσκολα κλπ) .  Σημασια όμως δεν εχουν τα βιντεοκλιπ αλλα η "σάααακη"-μανια που ειχε ξεσπάσει όταν ήμουν περίπου 6,7 χρονών. Το ότι επελεξα το συγκεκριμένο κομμάτι και όχι κάποιο αλλό (γιατι ειναι και πολλα) είναι καθαρά προσωπικός λόγος. (τα αλλα σε επομενο ποστ)



Νο 4: 1992. Καρβελας-Βισση- Εμεις. Τραγουδι: Εμεις! Το απόλυτο δίδυμο της δεκαετίας του 90, απο τα πιο γνωστά ζευγάρια στον χώρο του τραγουδιου, απο τα καλυτερα ντουέτα της ελληνικης σκηνη (και το εννοώ αυτό) . Ο καρβελας και η βίσση σάρωναν στο mad στις αρχες και στα μεσα των 90's. we love them. I love the song! (Δεν θα πω κριμα που χωρισανε θα ακουστει πολυ κλισε).



Νο 5: 1994-Θανος Καλλίρης-Καποιο καλοκαίρι. Τραγουδι: Οχι οχι οχι το μωρό μου. Μακραν απο τα πιο (αν οχι το πιο) αστείο βιντεο-κλιπ της εποχης. Η προσπάθια απόδωσης μιας μεσαιωνικής ρομαντικης  ατμοσφαιρας σε συνδιασμο με τους στιχους δημιουργεί την απόλυτη καλτίλα κανοντας το ενα απο τα αγαπημενα μου καλτ κομματια.Ο καλλίρης ντυμένος ... ιπποτης (?) να κλαίει σε ενα καστρο για το μωρο του που για χατίρι της πολεμουσε τους δρακους. Ποσο πιο τρου? Μηπως αυτο είναι το πρώτο epic metal κομματι στην ελληνικη σκηνη???
Enjoy the knight kalliris



Νο 6:  Δεσποινα Βανδη: 1998-Σπανια. Cd single με 2 μονο τραγουδια. Ενα  απο τα δυο ήταν και το ομόνυμο "σπάνια" το οποιο μόνο σπανια δεν επαιζε στα ελληνικα ραδιοφωνα.
Για να ειμαι ειληκρινής σκεφτομουν παρα πολυ ωρα πιο τραγουδι της Βανδη να βαλω. Ισως περισσοτερη αποσο θα επρεπ,ε αφου κατεληξα να εχω ακουσει 2 cd της ολοκληρα! Μετα απο σκέψη διάλεξα αυτό γιατι ήταν πιο κοντα στην καρδια των 90's (οι προφητειες ειναι 1999) και ηταν και μεγαλο χιτακι της εποχης.



Νο 7:1991 Μιχαλης Ρακιτζης-Να σαι εκει. Τραγούδι: Περασμενα ξεχασμενα. Δεν μπορουσα να μην βάλω ρακιτζη. Ειναι σύμβολο του τελους των 80's και της αρχης των 90's. Εϊναι μορφή. Τωρα γιατι εβαλα αυτο το κομματι? Γιατι το ειχα ξεχασει τελειως και το βρηκα τυχαια ως related στο youtube,με αποτελεσμα να αναφωνίσω για μια ακομη φορά την φράση που εγραψα παραπάνω στο "εδώ " του μαζωνακη. Γι'αυτο. Και επισης γιατι και με αυτο το τραγουδι επιασα τον εαυτο μου να ταυτιζεται και γελασα.



 Αυτα λοιπον απο μένα σε μια μέρα καψούρας, που τελικα οδήγησε σε κάτι δημιουργικό. Δεσμευομαι για 2ο post με τα υπολοιπα χιτς!

Οποιος το λέει είναι !

Αγορια vs Κορίτσια.

Μια αιώνια μάχη, ένα αιώνιο battlefield. Δεν ξέρω γιατί ο τόσος ανταγωνισμός, αλλά σιγουρα τα συνθηματάκια που λέγαμε ξεχείλιζαν απο έμπνευση !! Το πεδίο της μάχης συνήθως ήταν τα λεωφορεία που μας πήγαιναν εκδρομές, ή μερικες φορες (κυριως οταν εβρεχε και ήμασταν ολοι στο ιδιο σημείο) και τα διαλείμματα. Μικρά δίστιχα εκτοξεύονταν και απο τις δυο πλευρες, και οποιος ελεγε το πιο εξυπνο ή το φώναζε πιο δυνατα αισθανόταν μεγαλη ικανοποιηση. Η νικη πολλες φορές ακολούθουταν απο την φραση «Σε τάπωσα!» ή «1-0» (αυτο σε μεγαλύτερες ηλικίες)

Μερικά απο τα 2στιχα των battles μεταξύ αγοριων κοριτσιών ήταν : «Αγορια ιππότες κορίτσια μαυρες κοτες» «Κοριτσια στο σπιτι αγορια στην βουλη να πλένετε τα σώβρακα του Καραμανλή» «Αγορια ρομποτ κορίτσια φερυ μποτ» «Αγορια κανόνια κορίτσια μακαρόνια» «Κορίτσια μπαλαρίνες αγόρια μαύρες χήνες»  και οι ομοιοκαταληξίες δίναν και παίρναν.

Υπήρχαν και του  άλλου τύπου  : «Πες βασιλισα, θυμασαι που σε φίλησα?» «Πες αμαξα, θυμασαι που σε αλλαξα?» (αυτο δεν ξερω τι ακριβως μπορει να εννοει, πραγματικά. Η λογοτεχνικη ανάλυση σηκώνει τα χαίρια ψηλά) «Πες ντοματα, τα βρακια σου ειναι γεματα» Και το αξεχαστο «Πες αεροπλάνο, πατάω γκάζι και σε κλανω» «Πες ελικοπτερο, παταω γκάζι και σε κλανω περισσότερο»

Καλές απαντήσεις ήταν «σκασιλα μου μεγαλη και δεκα παπαγαλοι, σκασίλα μου μικρή και δέκα ποντικοί, σκασίλα μου τεράστια και δέκα εργοστάσια» «Εισαι και φαίνεσαι κι απο τη μυτη σου κρέμεσαι και μια γρια παντρεύεσαι και την ερωτεύεσαι» «Καθρεφτάκι στο θεό» συνοδευόμενο απο στροφή της παλάμης προς τον ουρανό, και άλλα τέτοια  αμυντικά στιχάκια, που οταν ομως ο αλλος τα έλεγε συνήθως είχε ήδη ταπωθεί.

Επίσης μεγάλη κόντρα έπαιζε με το ήταν "ενα μικρό καραβι" !!! Ναι κι ομως! Αυτο το ,κατα τα αλλα... γαλήνιο(?) και χαρουμενο(?) παιδικο(?) τραγουδακι ( χμμμ, σε καποιους που πηγαν βολτα με ενα μικρο καραβι τους τελειωσαν όλα τα τροφιμα και ρίξανε κληρο για να δουνε ποιον απο τους φιλους τους θα φανε ??? χμμμ) Τελοσπαντων. Οταν εφτανε το σημειο που εβγαινε ο κληρος με το υποψήφιο γευμα, αρχιζαν τα αγορια να φωναζουν «Κι ο κληρος πεφτει στα κοριτσια κι ο κληρος πεφτει στα κοριτσια που ηταν σαν σαν σαν σκυλόψαρα» ενω τα κοριτσια φωναζανε «Κι ο κληρος πεφτει στα κοριτσια κι ο κληρος πεφτει στα κοριτσια που ηταν σαν σαν σαν βασίλισσες» οεοεοεοεοεοεοεεεεε και το αντίστοιχο γινοταν όταν ο κλήρος έπεφτε στον ανδρικό πληθυσμό. 

Και καπως ετσι λοιπον απο την μικρη ηλικία των 6,7 αρχιζεις να τσακώνεσαι και να αντιπαρατίθεσαι με το αντίθετο φύλο.  Κι αυτός για τον οποιον τότε φώναζες ακόμα πιο δυνατά ότι ήταν "σαν σαν σαν σκυλόψαρο" σε μερικά χρόνια μπορει να είναι ο πρώτος σου έρωτας.

Καράβι το φεγγάρι

Ενα love story που αγαπήσαμε, ένα τραγούδι που χιλιοτραγουδίσαμε, ενας ηθοποιος που ερωτευτηκαμε, ενα σιριαλ που άφησε ιστορια.

 Τον Οκτόμβριο του 1997 ο θρύλος των τηλεοπτικών σειρών, Μανουσος Μανουσακης , ξαναχτυπά! Μετά το «τμήμα ηθών» και το «Ταύρος με τοξότης», επιστρέφει, στο mega αυτή τη φορά, με μια νέα σειρά, που εμελε να γίνει απο τις πιο επιτυχημένες σειρες της ελληνικής τηλεόρασης. Με κύριο πρωταγωνιστή τον Αποστολο Γκλετσο και πρωταγωνίστρια την Αννα Μαρια Παπαχαραλάμπους, να κάνει τότε την πρώτη της εμφάνιση σε τηλεοπτική σειρά,  οι Ψίθυροι Καρδιάς έγιναν ενα απο τα αγαπημενά σιριαλ την περιοδο 1997-1998. Η ιστορία της μικρής τσιγκάνας και του πλούσιου αρχιτέκτονα κατέχει το μεγαλύτερο ποσοστό θεαματικότητας στην ιστορία της ιδιωτικής τηλεόρασης, αφού ενα από τα επισόδεια που προβλήθηκαν το Φλεβάρη του '98 άγγιξε το ποσοστό-ρεκορ του 76.7%!  Η ερωτική περιπέτεια του Αντωνη με την Ερατώ , έγινε μια απο τις πιο πολυσυζητημένες ερωτικες ιστοριες, δημιουργόντας πολλούς «ψίθυρους» στα ΜΜΕ τότε. Θυμίζοντας μια νεότερη εκδοχή Βουγιουκλάκη-Παπαμηχαήλ, είναι απο τα πρώτα σιριαλ που διπραγματεύεται τον απαγορευμένο ερωτα μεταξύ δυο διαφορετικών εθνηκοτήτων και ισως εκει οφείλεται και η τόσο μεγάλη του επιτυχια. 

Περα όμως απο το φλογρερο love story , εξίσου μεγάλη επιτυχία είχε και το τραγούδι των τίτλων έναρξης. Σε μουσική Χρήστου Νικολόπουλου και ερμηνία απο τον Δημητρη Μπάση, το ομόνυμο κομμάτι με τους αξέχαστους στίχους «Καραβι το φεγγάρι, στο σωμα κύλησε, για ανομα πελαγη κρυφα μας μίλησεεεε» κλπ κλπ, έγινε πολυ γρήγορα μεγάλο χιτ της εποχής. Ακόμα θυμάμαι την κασσέτα που είχα να την βάζω στο αυτοκίνητο συνέχεια για ακούω μόνο αυτό το κομμάτι.

Τιτλοι εναρξης: (Ποσο 90’s ειναι το μονταζ του Intro ???!!)

Και ένα μικρο «τρειλερ» της σειρας, που εφτιαξε το mega με αφορμή τα 20 χρόνια του:

Επίσης η σειρα βρίσκεται και στο IMDB! Με βαθμολογία  3,2 στα 10 :P .

Ειμαι το φάντασμα με το μαυρο μάτι

Δεν θυμάμαι ποιό ακριβώς ήταν το πρώτο ανέκδοτο που έμαθα, αλλα σίγουρα η πρώτη μου επαφή με το λεκτικό χιούμορ θα ήταν ή η Ιταλογερμανικοελληνικη τριαδα ή καποιος καημένος πόντιος που πεθανε, ή ο τοτός (μερικές φορές παραλλαγμένος σε μπομπος). Τοτε που μόλις αρχίζεις να μαθαίνεις τα πρώτα σου ανέκδοτα, και όλα σου φαίνονται τόσο μα τόσο αστεία και ψαχνεις απεγνωσμένα ακροατήριο να τα πεις. Και η πλειοψηφία των  ανεκδότων των παιδικών μας χρόνων ξεκινούσαν με μια απο τις 3 ακόλουθες φρασεις:

1. "Ηταν ενας Ιταλος, ενας Γερμανος και ένας Έλληνας "(πολυ αργοτερα σκεφτηκα ότι αυτό ειναι κατάλοιπο της κατοχής! Ποτε δεν ήταν ας πουμε Γαλλος, Φιλανδός ή Ισπανός ο χαζος "αντιπαλος" του Ελληνα που εκανε την εξυπναδα στο τελος)

2. "Πως πέθανε ο τελευταίος ποντιος ...."(οτιδήποτε, απο περιπτεράς μέχρι ηλεκτρολόγος)

3. "Γιατι οι πόντιοι..." 

4. Ηταν ο τότος/μπόμπος/γιωρικάς και κωστίκας

Ενα από τα πρώτα πρώτα ανέκδοτα που θύμαμαι να λέω σε όλο τον κοσμο ήταν το ανέκδοτο με το  φαντασμα μαύρο μάτι.(Αληθεια πως μπορει να ειναι ενα φαντασμα με ενα μαυρο ματι ? ) "Ηταν ένας Ιταλος ενας Γερμανος και ενας Ελληνας (φυσικα) και πάνε σε έναν πύργο. Ανεβαίνουν στο τελευταίο δωμάτιο και μπαίνει πρώτα μέσα ο Ιταλος, ακούγεται μια φωνή "Είμαι το φάντασμα με το μαύρο μαααατι" Τρομαζει ο Ιταλος και πηδάει απο το παραθυρο. Μπαινει ο Γερμανος στο δωμάτειο ακουγεται παλι η φωνη "Ειμαι το φαντασμα με το μαυρο ματιιι" Πηδαει και Γερμανος τρομαγμένος απο το παραθυρο. Μπαίνει και ο Ελληνας. Ακουγεται παλι "ειμαι το φαντασμα με το μάααυρο μάτι" και απανταει ο Ελληνας "Σκασε μην σου μαυρισω και το αλλο" " 

Ειναι χαζο αλλά πραγματικά δεν ξέρω ουτε ενα παιδι της ηλικιάς μου που να μην το ξερει.

Κατα την γνώμη μου όμως τα ανέκδοτα που είχαμε ξεκάνει όλη την ποντιακή φυλή ήταν πιο έξυπνα και πιο σπλατερ.

Αντιπροσωπευτικά δείγματα

"Πως πέθανε ο τελευταίος Πόντιος περιπτερας? " " Τον φαγαν τα δρακουλίνια"

"Πως  πέθανε ο τελευταίος Πόντιος καρατεριστας?" "Αντι να πει καρατε είπε βαρατε"

"Πως πεθανε ο τελευταιος Πόντιος ποδοσφαιριστής?" "Κάηκε στο ζέσταμα"

"Γιατί οι πόντιοι βάζουν την εφήμεριδα στην κατάψυξη ?" "Για να είναι φρέσκα τα νεα"

Η κύρια και μεγαλύτερη πηγή ανεκδότων ήταν τα μινί βιβλιαράκια που έδιναν τα σαϊνια. Καποτε είχα ολοκληρη συλλογή απο αυτά , που πρέπει να πετάχτηκε σε ανύποπτο χρονο μαζί με την συλλογη μου με τις τρελόμπαλες και τα αλμπουμ απο την κουκουρουκου. :(

Επίσης υπήρχαν και κάτι βιβλία με 90's εξοφυλλα, συνηθως με το πρόσωπο ενός αγοριού που ήταν σαν αμερικανάκι και εγραφαν με κοκκινα γραμματα "Ανεκδοτα για παιδια" και τα πουλούσαν κατεξοχήν στις εκθέσεις βιβλίων. Ειχα ενα τετοιο. Ενταξει εκει το επίπεδο τον ανεκδότων ήταν πιο χαμήλο και απο τις γελειογραφίες που έχει "το Τεστ". Οι πόντιοι μπροστά τους είναι ακαδημαϊκο χιουμορ.