Καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς

Θυμάμαι ακόμα τι είχε συμβεί όταν μια τσιχλα κόλλησε, σε μια σελιδα απο το τετραδιο του "σκεφτομαι και γραφω" στην δευτέρα δημοτικού. Μια στιμορολ ήταν η αιτια,μια απο τις εκθέσεις μου  να εχει μια μεγαλη τρυπα στην μέση, στην προσπάθια μου να βγάλω την τσιχλα για να μην το παρουν χαμπάρι οι γονεις μου, (φυσικα και το πηραν, οι γονεις τυχαινε παντα να ειναι πιο πονηροι απο μας), το τετράδιο μου να μυρίζει μέντα για μήνες, και εγω να τιμορηθω να μην ξαναφαω τσιχλα για καποιες βδομάδες. Επισης θυμαμαι χαρακτηριστικά να τρωω κρυφά τσιχλες όσο καιρο ήμουν τιμορημένη, γιατι ... δεν γινοταν να μην φαω.
Φυσικά και δεν προσπαθώ να πω οτι οι τσίχλες ειναι 90's,( 5,000 year old chewing gum with tooth imprints, made of birch bark tar, has been found in Kierikki , αναφερει η wikipedia οποτε μαλλον μιλαμε για μια αρχαια εφευρεση!!!). Μπορει λοιπον η πρωτη τσιχλα να βρεθηκε στο κιερικκι ή στο τσιμπουντι πριν απο 5000 χρονια, εγω ομως θυμαμαι καθημερινα στο σχολιο να ανταλλασω τσιχλες, γλυφιτζουρια και καραμελες (με αποτελεσμα και το κολλημα στο τετραδιο μια εξαυτων).
Προσωπικα θα χαρακτήριζα χρυση-δεκαετια της τσιχλας τα 90's διοτι τοτε πρωτοκυκλοφορισε στην ελλαδα η αγαπημενη μου παιδικη τσιχλα Bubbaloo !!

Δεν ξερω  αν εφταιγε ο cool γατουλης, το στρογγυλο σχημα, το σιροπι που ετρεχε απο μέσα ή οι πολλες διαφορετικες γευσεις που εβγαινε, παντως κατι απο αυτα ευθύνεται για το οτι παίζει να εχω φαει περισσότερες bubbaloo απο ότι μακαροναδες στην ζωή μου. Και τωρα που το γραφω και εχω και την εικονα διπλα θελω μια! (προσωπικη αγαπημενη: η ροζ. Βλ. εικονα).






Περα ομως απο την bubbaloo και τον γατο που παντα μου θυμιζε τον γατο των cheetos 
υπήρχαν κι αλλες γλυκές λιχουδιες που μπορούσες να προμιθευτείς απο το περιπτερο μολις σχολούσες απο τα αγγλικα ή όταν επαιζες με τους φίλους σου στην πλατεια, με λίγες μόνο δραχμές.

Τσιχλες-Τσιγαρα-Αστερίξ. Δεν ξερω αν η ιδεα του να βγουν τσιχλες σαν τσιγαρα για παιδια ηταν σωστή ή υποσυνείδητα περναει στα παιδια να γινουν καπνιστες. Δεν κανουμε κοινωνικοπολιτικη αναλυση εδω. Εγω αυτο που ξερω ειναι οτι  αν θελαμε να προσποιηθούμε ότι καπνίζουμε 2 ήταν οι πιο πετυχημένοι τρόποι. Ή με πουρακι καπρισ ή με τσιχλα αστεριξ. Και ήταν και αυτες απο τις αγαπημενες μου τσιχλες. Δυστυχως δεν βρηκα καμια φωτογραφια των συγκεκρημένων (γιαυτο και εβαλα αυτη τη μουφα εικονα,δεν συγκρινεται με τις τσιχλες αστεριξ) θυμάμαι όμως ότι ηταν σε σειρομενο ασπρο κουτακι με τον αστεριξ ή το οβελιξ απεξω και μεσα εκτος απο τις τσιχλες ειχε και ενα αυτοκολητο απο καποιον ηρωα του κομικ.

Τσιχλα με το μετρο Η τσιχλα που για να την φας γινοσουν χάλια διοτι έπρεπε με καποιο τρόπο να την ξετυλίξεις, να την κόψεις και να την φας. Και μεχρι να το κανεις αυτο (ειδικα προς το τελος που δεν ξετυλιγόταν) τα χέρια σου γεμιζαν ζαχαρη, κολλούσαν και μυριζαν χαρακτηρισικη μυρωδιά τσίχλας.  Η  τσιχλα-με-το-μετρο (και οντως ειναι ενα μετρο) που θυμαμαι να αγόραζα εγώ, δεν είναι η εικονιζόμενη, αλλά ήταν μια σε κόκκινη συσκευασια , στρογγυλη (σαν κι αυτην της εικονας) αλλα αντι για τον φλώρο που εχει αυτη η τυχαια google-search image που εβαλα, είχε σκιτσαρισμενο εναν τυπο που εμοιαζε με το ανθρωπακι απο τα ελαστικα της michelin και ηταν απο τσιχλα και καλα(το ανθρωπακι).

Τσιχλα σε σωληνάριο

 

Παρομοια εφευρεση με την απο πανω, μόνο που αυτη ηταν σαν οδοντόκρεμα. Και μ'αυτην γινοσουν απιστευτα χαλια για να την φας! Η αληθεια ειναι οτι δεν ετρωγα πολυ συχνα τσιχλα σε σωληναριο οποτε δεν την θυμαμαι και πολυ καλα. Γευστικα παντως θυμαμαι εμοιαζε πολυ με την τσιχλα με το μετρο.

Η τσιχλα που δεν εμαθα ποτε το ονομα της 

αλλά είναι τόσο 90's όσο τα αυτοκόλητα power ranger panini.

Στην Ελλαδα νομιζω η πιο δημοφιλής ήταν η κιτρινη. Θυμαμαι ακομα το μεταλιζέ χαρτάκι, την κυματιστη καλοσκαλισμένη παραλληλόγραμμη επιφανεια της, το ανοιχτο κιτρινο χρώμα της, και την υπεροχη γευση της. Ενα εργο τεχνης!

Και σιγουροι ολοι θυμαστε την αντιστοιχη φαρσα που ειχε βγει εκει γυρω στο 96, που ηταν εμπνευσμενη απο αυτες τις τσιχλες. Εκεινη η μερα  που πήγα μες στην τρελη χαρα να παρω τσιχλα απο τον συμμαθητη μου και αντι για τσιχλα, επιασε το δαχτυλο μου ενα πραγμα σαν ποντικοπαγίδα για τον τζερυ, εχει χαραχτει ανεξίτηλα στην μνήμη μου. Την επομενη μερα το αγορασα κι εγω αυτο το μαραφέτι και πηρα το αιμα μου πισω, κανοντας το σε οσους συμμαθητες μου δεν το ηξεραν ακομα και σε οποιον αμοιρο συγγενη-οικογενιακο φιλο τυχαινε να βρεθει στον δρομο μου. Ιδου και η τσιχλα-φαρσα (τελευταια φωτο)

Και απο τις τσιχλες περνάω αμέσως στις καραμελες. 

Ποιος δεν εχει γκρινιαξει στην μαμα του, την ωρα που περιμενε στην ουρα στο ταμειο του μαρινοπουλου/βασιλοπουλου(εκαστοτε σουπερ μαρκετ), να του αγορασει ενα ακομα πλαστικο μακροστενο κουτακι για καραμελες με ενα κεφαλι απο καρτουν για κουμπωμα, που ειδε να κρεμεται διπλα στις μπαταριες στο σταντ με τις τσιχλες?

Και φυσικα μιλαω για τα PEZ

Τα παντα πρεπει να εχουν βγει σε πεζ-εκδοση. κι οταν λεω τα παντα δεν εννοω τα παντα απο cartoon, αυτο εννοειται(απο batman μεχρι super mario). εννοω ΤΑ ΠΑΝΤΑ  (link 1, link2, link3)

Μεχρι και ο chuck norris εγινε pez...(με την διαφορα οτι ο τσακ νορις ως θηκη για πεζ δεν βγαζει απο το στωμα του καραμελες οπως τα αλλα, αλλα εκτοξευει στριφογυριστες κλωτσιες απο τον θυμο του που εγινε pez)

Παροτι παντως στην ελλαδα περιοριστηκε πολυ η μοδα τους στην αμερικη συνεχιζουν να βγαινουν με μεγαλη επιτυχια.

Γλυφιτζουρι με σφυριχτρα

Δεν ηταν ακριβως αυτη η μαρκα. Αυτο που επερνα εγω ειχε ενα πουλι απεξω σαν παπαγαλο, αλλα το στυλ ηταν το ιδιο. Ετρωγες το γλυφιτζουρι και μετα εσπαγες τα νευρα των γυρων σου γιατι σου εμενε η σφυριχτρα! Τα αγαπουσα!! 

Και μετα ηρθαν... τα chupa chups κι ολα τελειωσαν... (μνιεχ)

Βραχιολακια με καραμελες

 

Ουτε απο αυτα ειχα πολυ συχνα. Πρεπει να ειχα 1,2 αλλα θυμαμαι γενικα να υπαρχουν. Ηταν δυσχρηστα παντως. Πως να φας την καραμελα απο κει ?Επίσης υπήρχαν καραμέλες - ρολόγια. Σαν το διπλανό μόνο που ήταν ρολογάκι αντί για βραχιολάκι.

Τελος, για εναν γλυκο επιλογο να αναφέρω τα αξεχαστα και διαχρονικα χαριμπο (περιοριζομαι σε απλη αναφορα διοτι ολοι ξερουν και θυμουνται τα χαριμπο), τις τσιχλες σε σχημα μπαλας ποδοσφαίρου που πουλουσαν μια μια τα περιπτερα,  τις ξυνες τσιχλες σε σχημα φρουτων, την mega big babol, τις καραμελες σε καθε σπιτι γιαγιας , αυτο που παντα το ηθελα,  και σιγουρα ειναι πολλα ακομα που τα εχω ξεχασει.

Αχ, Sweet 90's.